🍃 یکی از اهل معرفت در کلام زیبایی می‌فرماید: 🔹 «هر یک قطرۀ اشک بر حسین علیه‌السلام یک ظرف بزرگ آب زلال است که پای نهال فطرت ریخته می‌‌شود. حال اگر بکاء ما دائمی باشد، دائم فطرت را آبیاری می‌کند.» 🔹 *این اشک باعث فلاح و رستگاری و رشد ما می‌‌شود.*خدای سبحان استعدادهای بالقوه‌ای را که در درون ما قرار داده است با این آبیاری به فعلیت و ظهور می‌رساند. 🔹 ما بسیاری از استعدادها و کمالات را در خود پنهان و دفن کرده‌ایم. وقتی اشک مصیبت حسبن‌بن‌علی به ریشۀ استعدادها برسد، خودبه‌خود رشد می‌‌کند و ظهور می‌یابد. 🔷🔹 *یکی از خواسته‌های مهم ما طلب چشم گریان برای حسین است. این چشم گریان خیلی کارآیی دارد. چشم گریان انسان را تا عرش بالا می‌برد.* ✅ *گریه باید ملکۀ ما شده باشد تا در قبر هم به داد ما برسد.* 🔹 نمی‌دانیم چگونه از خدا تشکر کنیم که به یکایک ما اجازه می‌‌دهد سلام بر حسین بدهیم، برای او محزون باشیم، عرض ارادت کنیم، او را واسطۀ فیض قرار دهیم، چشم ما در مصیبت او گریان باشد و در مجالس او قدم برداریم. 🔹 این‌ها نعماتی است که به‌دلیل شدت تکرار به آن توجه نداریم؛ اما خدا می‌‌داند هر یک چه سرمایۀ عظیمی در زندگی ما محسوب می‌‌شود. سرمایه‌ای که قدر و قیمت آن را تنها خدا می‌‌داند و بس. 🔹این گریه آبِ روست. آبِ رو می‌‌دهد. رنگ ما را عوض می‌‌کند. جنس غم اباعبدلله با همۀ غم‌های عالم متفاوت است. *اشک بر مصیبت‌های او هم با همۀ اشک‌ها فرق دارد. در این اشک شفاست.* 📚 «برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی» https://eitaa.com/rahejavedan