🏴 به مناسبت قیام خونین مسجد گوهرشاد علیه کشف حجاب 🏴 ◼️ ماجرای گوهرشاد از کجا شروع شد؟ ماجرا از آنجا شروع شد که رضاشاه که در سال ۱۳۱۳ با هماهنگی نخست‌وزیرش محمدعلی فروغی، سفری چهل روزه به ترکیه داشت و پس بازگشت به ایران تصمیمات جدیدی را در جامعه اعمال کرد که از جمله آن می‌توان به استفاده از کلاه شاپو برای مردان و برداشتن زوری حجاب از سر زنان از جمله این تصمیمات بود. البته برداشتن حجاب در ترکیه اجباری و با زور نبود اما رضاخان با این اقدام دیکتاتوری‌اش را نشان داد و با ضرب و شتم حجاب از سر زنان بر داشت. تیرماه ۱۳۱۴ مردم مشهد مقدس در کنار مردم شهر‌هایی مثل قم، تبریز، شیراز و برخی دیگر شهر‌ها در اعتراض به سیاست‌های کشف حجاب رضاخانی به خیابان‌ها ریختند. این اعتراضات در پی محاصره منزل آیت‌الله قمی و سخنرانی‌های آتشین شیخ محمدتقی بهلول بالا گرفت و مردم به آستان مقدس امام رضا (ع) پناه برده و در مسجد گوهرشاد متحصن شدند و اعلام کردند که تا مسئله‌ کشف حجاب رفع نشود از آنجا خارج نمی‌شوند. اما مأموران به دستور رضاخان، اطراف حرم و مسجد را محاصره کرده، شروع به تیراندازی کردند و در نتیجه هزاران نفر از مردم غیرتمند ایران به جرم دفاع از حجاب، به خاک و خون کشیده شدند و مأموران رژیم پهلوی، پیکر مطهر این شهدا و زخمی‌هایی که هنوز نفس می‌کشیدند را در گورهای دسته جمعی ریخته و مدفون ساختند. ◼️ روایت مرحوم شیخ محمد‌تقی بهلول از فاجعه گوهر شاد و دفن شهدا و زخمی‌ها در گورهای دسته‌جمعی: مرحوم شیخ محمدتقی بهلول از جمله کسانی بود که در جریان تحصن مردم مشهد در مسجد گوهرشاد حضور داشت و یکی از رهبران این جریان بود. وی در این باره می‌گوید: رضاخان قلدر به دنبال رفتارهای ضددینی خود، مسئله کشف حجاب را مطرح کرد که اعتراض همه علما و مراجع را به دنبال داشت. آیت‌الله حاج‌آقا حسین قمی تصمیم گرفت از مشهد به تهران برود و رضاخان را از این کار بازدارد، اما رضاخان ایشان را بازداشت و در باغی حبس کرد. بعد هم به مأموران خود دستور داد علمای شاخص مشهد از جمله: حاج شیخ علی‌اکبر نهاوندی، حاج شیخ غلامرضا طبسی، حاج شیخ مهدی واعظ و حاج شیخ عباس قمی (صاحب مفاتیح‌الجنان) را بازداشت کنند. بنده هم جزو کسانی بودم که حکم بازداشتم صادر شده بود. آن موقع بیش از ۲۷ سال نداشتم. این اتفاقات سبب تحصن مردم در مسجد گوهر شاد شد و واقعیت این است که تا آن روز، چنان جمعیتی را در هیچ‌ جا ندیده بودم و با فشار مأموران نه تنها از جمعیت کاسته نشد بلکه لحظه به لحظه به جمعیت افزوده شد. یکی از نگهبانان حرم خیانت کرد و مأموران به ما حمله کردند تا اینکه حرم به محاصره مأموران درآمد، آنها حتی در ورودی‌های شهر هم مأمور گذاشته بودند تا از ورود روستاییانی که می‌خواستند به تحصن‌کنندگان بپیوندند، جلوگیری کنند. آن روز در حرم سعی کردم عده‌ای را جلوی درهای ورودی مسجد و حرم به نگهبانی بگذارم. متأسفانه در اصلی ورودی به فردی سپرده شد که بعدها به ما خیانت کرد. ما به‌رغم نابرابری عِدّه و عُدّه، چاره‌ای جز مقاومت نداشتیم. بالاخره قبل از اذان صبح مأموران با توپ و تفنگ به ما حمله کردند و عده زیادی را به خاک و خون کشیدند. مأموران رضاخان مجروحان را هم با شهدا در گور‌های دسته‌جمعی دفن می‌کردند مأموران رضاخان بسیاری از مجروحان را که هنوز زنده بودند، همراه شهدا در گورهای دسته‌جمعی دفن کرد. بعدها شاهدان عینی برایم نقل کردند کامیون‌هایی پر از افراد زخمی را از محوطه حرم جمع می‌کردند و در حالی که از آنها خون می‌چکید، به نقاط نامعلومی می‌بردند! البته با مشخص شدن ابعاد مختلف جنایت گوهرشاد، خصوصاً در سال‌های اخیر توجه ویژه‌ای به آن شده تا جایی که روز ۲۱ تیرماه سالروز واقعه گوهرشاد به عنوان روز عفاف و حجاب در تقویم رسمی کشور به ثبت رسید. ◼️ جنایت مسجد گوهر‌شاد از بیان امام خمینی (ره): امام خمینی (ره) در یکی از سخنان خود در تبیین جنایات رژیم پهلوی فرمودند: «قتل عام مسجد گوهرشاد را من به خاطر دارم، و کسانی که به سن من هستند به خاطر دارند که در مسجد و معبد مسلمین که مرکز اقامه نماز بود، عبادت خدا بود، اینها ریختند و یک عده از مظلومین که برای دادخواهی آنجا مجتمع شده بودند، قتل عام کردند و از بین بردند» (صحیفه امام؛ ج ‏۱۱، ص ۳۲)