🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺 *چـرا فرزنـدم دروغ می گویـد؟* ✅ قسمت پنجم: دروغگویی یکی از اختلالات رفتاری است که ریشه در نارسایی‌های شخصیتی فرد دارد از نظر لغوی به معنای کتمان واقعیت تعریف شده، فرد از طریق قلب حقیقت، ضعف‌های خود را می‌پوشاند، طرف مقابل را گمراه می‌کند، از تنبیه نجات می‌یابد یا توجه دیگران را به‌خود جلب می‌کند. تا پایان ۴ سالگی که کودک با جزئیات پدیده‌ها و اشیاء، آشنایی لازم را ندارد، دروغگویی بیشتر جنبه‌رؤیا و خیالبافی دارد و او دیده‌ها و شنیده‌ها را براساس تخیلات و تصورات خود توجیه و تفسیر می‌کند. زمانی که فرد در موقعیت ناامنی قرار می‌گیرد، احساس خطر یا حقارت می‌کند، به گفتن دروغ متوسل می‌شود، او به گفته‌هایش ایمان ندارد و به‌طور قاطع سخن نمی‌گوید، اعتماد خود را به دیگران از دست می‌دهد و نسبت به آنان بدبین می‌شود، فراموشکار است و نزد مردم بدنام و بی‌اعتبار می‌شود. ⛔ دروغگویی همچنین باعث تغییرات فیزیکی مانند: *افزایش ضربان قلب، تغییر حالت نگاه، رنگ پریدگی، بی‌قراری، افروختگی، نا‌آرامی، خشک شدن دهان، لکنت زبان و پراکنده گویی می‌شود.* در بیشتر مواقع فرد در هنگام بیان غیرواقع ناخودآگاه دست را جلوی دهان می‌برد و از نگاه طرف مقابل می‌گریزد و به جای دیگر خیره می‌شود. علل: این عارضه علل مختلفی دارد که برای درمان آن باید ابتدا آنها را شناسایی کرد: 🔹 ۱- *یادگیری از خانواده:* والدین الگوهای اولیه و مهم در زندگی کودکان به شمار می‌آیند. پدری که نزد فرزند به راحتی به همسر یا دیگران دروغ می‌گوید نباید از کودک انتظار صداقت داشته باشد. والدی که به طفل می‌گوید اگر کسی با او کار داشت بگوید پدرم منزل نیست، مدل بسیار خوبی برای انحراف او است. 🔹 ۲- *احساس کمبود:‌* خردسالان گاهی واقعاً در زندگی دچار حرمان‌هایی هستند و فکر می‌کنند که نسبت به دوستان یا فامیل از بعضی امکانات برخوردار نیستند، در زمان احساس کمبود در زمینه شغل والدین، مسافرت‌ها، محل سکونت، تغذیه و تفریحات به دروغگویی متوسل می‌شوند و درون آشفته و احساس حقارت خود را به این وسیله به‌طور موقت تسکین می‌دهند. این وضعیت در مدارس، زیاد به چشم می‌خورد. کودک از سفرهای خیالی یا البسه مارک‌دار خود با آب و تاب سخن می‌گوید یا فلان هنرپیشه را فامیل خود می‌خواند، از استخرخانه خود قصه می‌بافد و آنقدر در این راه مبالغ می‌کند که همکلاسی‌ها را به غبطه و حسادت می‌کشاند، بعضی از این بچه‌ها چنان ماهرانه این کار را می‌کنند که شناخت واقعیت از خیال، ناممکن است و او در این ساعات احساس لذت و کامروایی می‌کند. کودک در هر زمینه‌ای که درگیر محرومیت بیشتری باشد، در همان حیطه اغراق بیشتری می‌کند. 🔹 ۳- *جلب توجه اطرافیان:* نیاز به تعلق محبت و مورد توجه قرار گرفتن جز نیازهای اولیه فرد است. چنانچه در خانواده یا محیط‌های خارجی مورد بی‌مهری قرار گیرد برای نشان دادن خود به دروغ متوسل می‌شود، صحبت از محبت‌های مادر، سفرهای خیالی با والدین، موفقیت‌های تحصیلی یا دوست داشته شدن توسط معلمینی خاص، بارها توسط خردسالان مشاهده شده است. تنبیه، تحقیر و ملامت این حالات را در فرد تشدید می‌کند. 🔹 ۴- *ترس:* کودک استکانی را می‌شکند برای فرار از تنبیه به دروغ متوسل می‌شود. سختگیری‌های افراطی، برخوردهای خشن والدین یا اولیای مدرسه و مربیان از علل مهم این کار است که کم‌کم به عادت تبدیل می‌شود. 🔹 ۵- *انتظار و توقع بیش از حد کودک:* گاهی والدین یا مربیان انتظاری بیش از توان طفل از او دارند. هوش کودک و توان او در حد معینی است و او به‌رغم سعی و تلاش نمی‌تواند نمره دلخواه پدر و مادرش را کسب کند یا در مسابقه خاصی موفق شود برای فرار از نتیجه به دروغ متوسل می‌شود، در نتیجه به‌طور موقت بر احساس حقارت خود غلبه می‌کند و والدین را راضی و خشنود می‌سازد. مانند تمامی موارد، پیشگیری در این مورد نیز بهتر و راحت‌تر از درمان است. برای رفع این وضعیت باید علل آن‌را به‌خوبی شناسایی کرد. برای بازداشتن کودک و اصلاح رفتار او باید روش برخورد با توجه به موقعیت انتخاب شود. 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺 《 *نرگس محمدی فشارکی؛* *کارشناس ارشدروانشناسی تربيتی*》