انسان در حال مورد لطف خاص الهی است. روزی امام سجاد (ع) سرگرم نماز بود و کودک نازنینش محمد باقر (ع) درون چاه عمیقی که در خانه بود، افتاد. فریاد همسر امام برخواست و از امام سجاد(ع) که در نماز بود، درخواست کمک کرد. حضرت، همچنان به ادامه داد. همسر امام نزدیک حجره (اتاق) آمد و با ناراحتی امام را مورد خطاب خویش قرار داد، ولی امام همچنان به نماز ادامه می‌داد، تا آنکه نمازش را بجای آورد. سپس کنار چاه آمد و دست مبارک را درون چاه بُرد و بدون آنکه از طناب کمک بگیرد، فرزندش محّمد را بیرون کشید در حالی که کودک دست مبارک حضرت به نازی و خنده مشغول بود، بدون آن که بدن و لباسش تر شده باشد، آنگاه کودک را به مادر سپرد و فرمود:این فرزندت، ای کسی که یقینت به خدا ضعیف است و به دنبال آن فرمود: سرزنش بر تو نیست من در مقابل خداوند جبّار بودم و اگر از او روی می‌گرداندم، او از من روی برمی‌گرداند. چه کسی در این حال به من ترحم می‌کند. 📚 خلوتگه راز، ص٢٧۵. اذان صبح به افق اهواز 04:57 _______________ کانال راهیان نور @rahiankhuz