▪️شش. تنها واقعيّت هستي، خودِ خداوند مي باشد و چون فرض شد دو خداوند، دو ذات متباين، دو علم متشاكس، دو تشخيص متنازع وجود دارد، قطعاً جهاني كه بخواهد يافت شود، متشاكس، متنازع، متفاطر، متداعي به انفكاك و متشتّت خواهد بود و چون جهان كنوني منزّه از صفات سلبي ياد شده است، چنان كه در آيه‌ي (الّذي خلق سبع سموات طباقاً ما تري في خلق الرحمن من تفاوت فارجع البصر هل تري من فطور)[ سوره‌ي ملك، آيه‌ي 3.]، به نفي انفطار، انثلام، شكاف و ناهماهنگي جهان اشاره شده است پس مي توان به توحيد ربوبي اعتقاد پيدا كرد و هرگونه شرك ربوبي را نفي نمود. 🛄با اين تحليلْ سداد، صواب و اتقان برهان تمانع، همچنان محفوظ مي ماند و نيازي به ارجاع آن به برهان توارد علل نخواهد بود و قسمت مهمّ تتميم برهان تمانع به همين آيه‌ي تمثيلي سوره‌ي زمر است كه در آن به نحو ضرورت، متشاكس و متنازع بودن دو خدا به عنوان اصل مسلّم، اخذ شده است. ⏪ ادامه دارد... 💢 نکته مهم: تلاش صادقانه از ما و توفیق و راهنمایی از خداوند_(نشر حقایق) 🌹🌹🌹 🔅تفسير و قرآن پژوهی @rahighemakhtoom