💠 معرفت و مراقبت 🔹 يكي از غرر رواياتي كه از وجود مبارك امام صادق(سلام الله عليه) رسيده است اين است كه بالأخره انسان يك روح و يك بدني دارد که حرفي در آن نيست، اما خيلي از موارد است كه ما مي‌گوييم نمي‌توانيم نماز شب بخوانيم، نمي‌توانيم زبانمان را كنترل كنيم، نمي‌توانيم چشممان را كنترل كنيم، نمي‌توانيم عصباني نشويم، از اين بهانه‌ها! آيا روح و بدن اين دو موجود در عرض هم‌اند كه هركدام يك خواسته‌اي داشته باشند يا بدن اصل است و روح فرع يعنی روح تابع بدن است، اگر بدن ضعيف شد روح بايد اطاعت كند يا بالعكس؟ 🔹 براساس «اصالت الروح» بدن ابزار اوست، اين بيان نوراني امام صادق(سلام الله عليه) كه از غرر روايات ماست ثابت مي‌كند روح اصل است، نه همتاي بدن است و نه مقهور بدن؛ فرمود: «ما ضَعُفَ بَدَنٌ عَمّا قَوِيَتْ عَلَيْهِ النِّيَّةُ»؛[1] اگر نيت و اراده و تصميم قوي بود هرگز بدن اظهار ضعف نمي‌كند، نمي‌تواند بگويد نمي‌توانم. يك وقت است كه اصل كار نسبت به اين بدن شاق است، مثل اينكه از يك انسان كهنسالي شما كار يك جوان را طلب بكنيد، او را نه شارع مقدس خواست و نه راهي براي اثبات آن هست؛ اما در هر محدوده‌اي كه كار مي‌خواهند بكنند، نظير همين معاصي ياد شده هرگز بدن در برابر روح خواسته‌اي ندارد. حضرت فرمود هيچ بدني اظهار ضعف نمي‌كند در سايه قدرت روح «مَا ضَعُفَ بَدَنٌ عَمّا قَوِيَتْ عَلَيْهِ النِّيَّةُ» اگر نيت و اراده قوي بود بدن اطاعت مي‌كند. 🔹 بنابراين جلوي زبان را گرفتن، جلوي چشم را گرفتن جلوي عصبانيت را گرفتن اينها با تمرينات روح برمي‌گردد؛ اگر قدرت روحي اضافه شد كه بخشي از آن به معرفت و بخشي از آن به مراقبت برمي‌گردد، بدن تابع است. ____________________________________ [1]. من لا يحضره الفقيه، ج‌4، ص400. #حضرت_آيت_الله_جوادی_آملی 📚 درس خارج فقه خيارات جلسه 225 تاريخ: 1390/02/21 @rahighemakhtoom