نکته‌های سورۀ نساء - آیۀ ۱۳۵: کلمۀ «تَلْوُوا» از ریشۀ «لی» به‌معنای پیماندن و تاب‌دادن است که مراد از آن در این آیه یا گرداندن زبان به ناحق و تحریف گواهی است و یا تاب‌دادن به اجرای عدالت و ایجاد تأخیر در آن است. تمام کلمات و جملات این آیه در راستای تشویق و تأکید بر عدالت است. قیام به عدالت و گواهی به عدالت و دوری از هر گونه فردگرایی، نژادگرایی و یا ضعیف‌گرایی، معیار حق و عدالت است؛ نه فقر و غنی، یا خویش و خویشاوند. گواهی انسان چند حالت دارد: گاهی علیه ثروتمندان به خاطر روحیّۀ ضدّ استکباری؛ گاهی به نفع ثروتمندان به خاطر طمع به مال و مقام او؛ گاهی علیه فقیر به خاطر بی‌‏اعتنایی به او؛ گاهی به نفع فقیر به خاطر دلسوزی برای او. که این آیه همۀ این انگیزه‌ها را باطل و تنها قیام به عدل را حق می‌داند. امام صادق علیه‌السّلام فرمود: مؤمن بر مؤمن هفت حق دارد که واجب‌ترین آنها گفتن حق است؛ گرچه به زیان خود و بستگانش تمام شود. (تفسیر المیزان)