نکته‌های سورۀ مائده - آیات ۸۴-۸۶: کسانی‌که پس از فهمیدن حق، شجاعانه و صریح و با صداقت به آن اقرار کنند و از جو و هم‌کیشان نهراسند، از بهترین نیکوکارانند. چون هم به خود نیکی کرده و خویشتن را از عذاب دوزخ رهانده‌‏اند، هم با اقرارشان، راه را برای دیگران گشوده‌اند. پیام‌های سورۀ مائده - آیات ۸۴-۸۶: ۱. بعد از شناخت حق، «مِمَّا عَرَفُوا» هیچ عذری برای ردّ آن نیست. «وَ ما لَنا...» ۲. هم‌نشینی با صالحان، آرمانی مقدّس است. «مَعَ الْقَوْمِ الصَّالِحِینَ» ۳. نشانۀ آرزوی صحیح، ایمان و اقدام عملی است. «وَ ما لَنا لا نُؤْمِنُ» «وَ نَطْمَعُ» ۴. ایمان به خداوند، از ایمان به وحی جدا نیست. «نُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ ما جاءَنا مِنَ الْحَقِّ» ۵. پاداش ایمان، بهشت است. «أَنْ یُدْخِلَنا رَبُّنا مَعَ الْقَوْمِ الصَّالِحِینَ» (بنابراینکه مفعول محذوف در «یُدْخِلَنا» کلمه «الجنة» باشد) ۶. یکی از راه‏‌های کمال، بازگشت به و جدان خویش و سؤال از خود است. «وَ ما لَنا» «فَأَثابَهُمُ اللَّهُ بِما قالُوا» در آیۀ دیگر می‌‏خوانیم: «وَ ما لِیَ لا أَعْبُدُ الَّذِی فَطَرَنِی» (یس، ۲۲) ۷. اقرار زبانی به توحید، رسالت پیامبر و حقّانیّت قرآن، امری ضروری است. «فَأَثابَهُمُ اللَّهُ بِما قالُوا...»