یک زبان‌‌نفهمی هست به اسم بچه؛ که هیچی نمی‌فهمد. از همان موقعی که به ‌دنیا می‌آید همین طور می‌خواهد همه‌‌چیز را گاز بگیرد و تو فقط باید مراقبش باشی، دوستش داری، یک جاهایی مجبوری او را تنبیه کنی، و این تنبیه خیلی ناراحتت می‌کند، اما می‌دانی این تنبیه دقیقاً برایش خوب است اما او نمی‌فهمد اما تو می‌خواهی به او بفهمانی و... اصلاً تو را به هم می‌ریزد. از تمام تنظیمات خارج می‌شوی. این نتیجۀ چیست؟ به خاطر اینکه ما در این مسیر زندگی دنبال تعادلیم و می‌خواهیم آن را به دست بیاوریم. برگرفته از سخنرانی استاد رائفی‌پور با موضوع: ✅ جنود عقل و جهل 📅 ۲ خرداد ۹۷