🔴مجازات زنان به خاطر پاس نداشتن «آزادی» ✍️مریم حنطه‌زاده؛ مروری بر دو کتاب «روز آزادی زن» و «دختر تبریز»: 🔻رضاشاه پس از آنکه تیرماه 1314 قانون اجباری شدن «کلاه شاپو» را وضع کرد؛ 17 دی همان سال را «روز آزادی زن» نامید و تمام عرصه‌ها را بر زنان چادری تنگ نمود. حضور با چادر یا روسری در معابر، برای تمام زنان ممنوع شد. مدرسه‌ها هم جایی برای معلم‌ها و دخترهای باحجاب نداشت. آنها حق مراجعه به اداره‌های دولتی را هم نداشتند. یعنی اگر زنی جرأت می‌کرد و حتی با حجاب حداقلی برای رفع نیازهای ضروری آن روزگار، مثل استحمام، پا در معابر عمومی می‌گذاشت، به خاطر «پاس نداشتن آزادی» به بدترین شکل مجازات می‌شد. اینها تا 1320 و به مدت شش سال طول کشید تا اینکه بعد از اشغال ایران، حکومت به محمدرضا پهلوی رسید و در سال 1323 قانون کشف حجاب و منع عزاداری رسماً لغو شد. 🔻معمولاً وقتی سخن از کشف و منع حجاب می‌شود، ذهن‌ها بیشتر معطوف همین دوران سیاهی می‌شود که به آن اشاره شد... اما مراجعه به اسناد تاریخی نشان می‌دهد که علاوه بر تبلیغ طولانی مدت حجاب به عنوان «نشان عقب‌ماندگی»، از سال 1355 پروژه عمومی منع حجاب سخت‌گیرانه‌ای آغاز شده بود که اجرای آن به خاطر گسترده شدن مبارزات مردمی و شعله‌های انقلاب، محدود و سپس متوقف ماند... بخش‌هایی از عزم جزم رژیم پهلوی در مبارزه با حجاب، در دو کتاب «روز آزادی زن» و «دختر تبریز» بازخوانی شده است. 🔹بیشتر: tn.ai/2537952 ✅ @Raheyarpub