📌شرط اول قدم آن است که مجنون باشی... ❤به علی علیه‌السلام گفتند: «بِمَ نِلْتَ بِما نِلْتَ؟»؛ از چه به این‌همه رسیدی؟ فرمود: «کنتُ بَوّاباً عَلی بابِ قَلْبَی»؛ دروازه‌بان دلم بودم. به کسی و به چیزی راه می‌دادم که مرا بارور کند، نه اینکه از من بکاهد و مرا مصرف کند. ❤این عبارت را در کتابی خوانده‌ام (مسئولیت و سازندگی، ص۱۴۳)، قبل و بعدش هم آن را در برخی از درس‌های اخلاق و پای برخی از منبرها شنیده‌ام؛ اما نتوانستم آن را و یا مشابه لفظش را در منابع روایی بیابم. گیرم که عین این سخن، سخن معصوم نباشد؛ مضمون آن، برآیند آموزه‌های آیات و روایات است. گذشته از آنکه عقل سلیم و فطرت هم به آن حکم می‌کند. ❤ مگر می‌توان بدون اینکه در زندگی با میزان‌ها، روش‌ها و کلیدهایی همراه باشیم و بدون اینکه از دروازه‌های مغز و قلب خویش پاسداری کنیم، به سعادت برسیم. و سعادت فقط بهشت و پاداش اخروی نیست، که سعادت از دنیا ـ و شاید پیش از دنیا ـ آغاز می‌شود و از همین دنیا می‌توان وارد بهشت شد و در بهشت زندگی کرد؛ به‌شرط آنکه عاشق باشیم. ما عاشق آفریده شده‌ایم، فقط باید معشوق خود را انتخاب کنیم. ❤اگر معشوق خود را درست شناختیم و رضایت او را معیار خود در زندگی دانستیم و با روش‌هایی که او می‌پسندد زندگی کردیم، کلیدهایی به ما می‌دهد تا در بن‌بست‌های زندگی نمانیم. عاشق که باشیم، معشوق هم عاشق ما می‌شود و آنگاه، چشم و گوش و زبان ما می‌شود تا همان را ببینیم و بشنویم و بگوییم که او می‌پسندد (الکافی، ج۲، ص۳۲۵). این‌چنین است که عاشق همواره خود را در آغوش امن معشوق حس می‌کند، و مگر سعادت و بهشت جز این است؟ 🆔️ @rajaaei