🚨آیا ظهور به انتخابات ربط ندارد؟
🔹واقعیت این است که بخشی از جریان فکری روحانیت علاقه دارد تا مفاهیم سطح بالای دینی دست نخورده باقی بماند و امتداد سیاسی و اجتماعی نیابد. عمدتا هم با این استدلال که بیان این مسائل در کنار ناکارآمدی وضع موجود مردم را دلزده خواهد کرد.
🔹در سوی دیگر اما تفکری است که عیان می‌گوید «۱۲ فروردین آغاز حکومت الله در زمین است» و «بیعت با امام(ره)» را «همان بیعت با پیامبر(ص)» می‌داند، عبارت اول از حضرت امام خمینی(ره) و دومی از رهبر معظم انقلاب است. ما چه هراسی داریم از اینکه بگوییم «انقلاب ما طلیعه انقلاب جهانی حضرت مهدی(عج) است» وقتی بنیانگذاران جمهوری اسلامی مکرر این حقیقت را ابراز می‌کردند و می‌کنند؟
🔹رهبر انقلاب در جایی فرموده‌اند: «در صدر اسلام، آن کسانى که ممدوح واقع شدند بیش از آنچه که به خاطر نماز و عبادتشان ممدوح واقع شدند، به خاطر موضعگیرى‌هاى سیاسى‌شان، اجتماعى‌شان و مجاهدتشان ممدوح واقع شدند. ما ابى‌ذر را، یا عمار را، یا مقداد را، یا میثم تمار را، یا مالک اشتر را کمتر به عبادتشان مدح می کنیم. تاریخ، اینها را به آن مواضعى میشناسد که این مواضع، تعیین‌کننده بود؛ حرکت کلان جامعه را توانست هدایت کند، شکل بدهد و به پیشرفت این حرکت کمک کند. آنهائى هم که مذمت شدند، همین جور. خیلى از بزرگان که مورد مذمت قرار گرفتند، به خاطر شرب خمر مذمت نشدند، به خاطر بى‌نمازى مذمت نشدند؛ به خاطر عدم حضور در آنجائى که حضورشان لازم بود، مذمت شدند.»
🔹علامه مصباح(ره) هم در تحلیل شرایط جامعه معتقد بود «برای اینکه جامعه‌ای اسلامی داشته باشیم، باید رفتار سیاسی جامعه را آسیب‌شناسی کنیم» و درباره ارتباط این مساله با ظهور نیز می‌گفت «هر قدر جامعه آمادگی بیشتری برای پذیرش حق پیدا کند، در ظهور حضرت تعجیل خواهد شد؛ بنابراین ما باید سعی کنیم تا آنجا که می‌توانیم زمینه اجتماعی را برای پذیرش چنین جامعه و حکومتی فراهم کنیم.»
🔹ایشان با نگاه توحیدی و کلان به صحنه سیاست، همواره می‌فرمود «ما چه پیروز شویم و چه نشویم، چه دولت مطلوبی سر کار بیاید و چه نیاید، هر قدر کاندیدایی با این ویژگی‌ها [کاندیدای اصلح] رأی بیشتری بیاورد نشانه آن است که یک قدم پیش رفته‌ایم، حتی اگر پیروز هم نشویم. همین‌که چنین فکری آرای بیشتری داشته باشد، مردم نسبت به آن بیشتر اقبال کنند و علاقه بیشتری نشان دهند، و از شکست خوردن آن ناراحت شوند، این نشانه‌ی پیروزی است و حاکی از آن است که ما در راهی که باید برویم موفق بوده‌ایم؛ چرا که مردم بیشتری طالب حق شده‌اند.»
🔹حالا آقای پناهیان هم همین موضوع را تکرار کرده و گفته که اگر مردم به نقطه‌ای برسند که «درست انتخاب کنند» و این انتخاب درست «در جامعه نهادینه» شود، مقدمه ظهور محقق شده است. این میزان از فریاد وااسلاما برای چیست؟ کسی مقدمات دیگری برای ظهور سراغ دارد؟ در کدام حدیث و روایت شرط اجتماعی ظهور چیزی جز پذیرش و گردن نهادن به حق ذکر شده؟ آیا بهترین نماد بصیرت و حق پذیری مردم در انتخابات نمایان نمی‌شود؟ آیا خیلی از آقایانی که به پناهیان نقد دارند خودشان در انتخابات ورود تکلیفی و دینی نمی‌کنند؟ آن هم با بیانیه‌های دسته‌جمعی که جمع زیادی از روحانیت و خطبا را نمایندگی می‌کنند؟ آیا در آن موقعیت به فکر خرج کردن از دین برای سیاست نیستند؟
🔹پناهیان همیشه نشان داده که نقاط دقیقی را هدف می‌گیرد، حالا هم روی نقطه‌ای دست گذاشته که نه فقط از سوی رسانه‌های بیگانه، که از سوی کسانی که از اعتبار دینی خود هر روز در عالم سیاست خرج می‌کنند نیز به او هجمه می‌شود.
🔹مرز میان «سیاست دینی» و «دین سیاسی» بسیار باریک است. حتما علما و بزرگان دینی وظیفه ورود به سیاست را دارند، اما مراقبت از اینکه دین خرج سیاسی‌کاری نشود کار پیچیده‌ای است. مدعا به هیچ وجه این نیست که علما نباید در سیاست ورود کنند، بلکه تلاش باید بر این باشد تا مدل صحیح ورود به سیاست تشریح شود. الگویی که حرف صحیح خود را با صدای بلند می‌گوید بدون آن که بازیچه سیاسی‌کاری‌ها شود، از سرزنش و برچسب «خرج کردن از دین برای سیاست» هم نمی‌هراسد.
✅ @Rajanews_com