رجل یسعی
خودم فکر میکنم کم گذاشتن حوزه و علماء بوده که بعد از انقلاب، مثل یک بچه یتیم، ملت و دولت را رها کردن
نهضت تنباکو به رهبری میرزای شیرازی، اضافه شدن متمم به قانون اساسی در مشروطه و مشروعه کردن آن، به رهبری شیخ فضل الله نوری، ملی شدن صنعت نفت به رهبری آیت الله کاشانی، خود انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی ره... هر جا علما رهبری مردم را عهده دار شدند کار پیش رفت، حتی در همین جریانها هم به محض اینکه مردم از علما دست برداشتند و به غیر آنها رو آوردند، نهضتشان با سر به زمین خورد، مثل ملی شدن صنعت نفت. من مطمئنم الان در حوزه های علمیه علماء زیادی هستند که نگاه تمدنی دارند، اما بخاطر جو غالب حاکم بر حوزه ها،منزوی شده اند. مثل مرحوم علامه طهرانی که یک تنه علیه سیاست های کاهش جمعیت ایستاد، اما متاسفانه مردم در زمان حیاتشان ایشان را نشناختند، الان هم مثل ایشون قطعا هستند. ما باید اینها را دریابیم. اول هم از همین بزرگان شناخته شده شروع میکنیم (مثل استاد میر باقری و حاج آقا پناهیان)، وقتی مردم اقبال کنند، حجت بر آنها که تا حالا ساکت بوده اند تمام می شود و کم کم وارد مباحث تمدنی می شوند. و در این نبرد نابرابر تمدنی، به داد مردم می رسند و کفه ی مردم را سنگین می کنند. https://eitaa.com/rajolonyasaa