راجع به انتقام و نابودی اسرائیل... چیزی که من خیلی بهش فکر میکنم این هست که مادامی که ما در خود صحنه نبرد حضور نداشته باشیم، رودررو نشویم، عزیزانمون رو راهی جنگ نکنیم... تا اینطور نشون ندیم که واقعا عاشق مبارزه با اسرائیل هستیم، اتفاقی نمی‌افته، حالا هزار تا موشک کروز و فلان و ... هم بزنیم به تاسیسات اونها... اما متوجه شدم اصلا علت اینکه این موشک ها فقط در و دیوار و تجهیزات رو خراب می‌کنند و نمی‌کشند، همینه که ما از اون نبرد رو در رو طفره می‌رویم! چون بکشیم، دیگه وارد نبرد مستقیم خواهیم شد! باورم نمی‌شه! چهل و پنج سال، بلکه شصت سال (از سال ۱۳۴۲ و شروع نهضت اسلامی در ایران) داریم خودمون رو آماده می‌کنیم برای این نبرد نهایی و مستقیم با یهود؛ اما الان که موقعش شده؟! نه مرسی! جامون خوبه و همینطوری هم با موشکهامون اعتباری کسب کردیم در دنیا! همین؟! همه ی اون رجز ها، ندبه های صبح های جمعه، روضه ها، یا لیتنی ها و اربعین ها و ... همه اش بیخود بود؟! https://eitaa.com/rajolonyasaa