عزیران؛ عملگرایی، تکنوکراسی، قبیله گرایی، ایرانشهری... همگی دیدن نیرویی موثر مستقل از الله در کنار خداوند و مصادیق شرک به خداوند هستند؛ یک موحد، نمی‌تواند قبیله گرا باشد، چون در حمایت و رد افراد، فقط رضای خداوند را در نظر دارد؛ نمیشود آرمان «ایرانشهری» دلمان را برده باشد و باز ما خودمان را شیعه ی منتظر ظهور حکومت جهانی اولیاء الله بدانیم؛ نمی‌شود ما در پیمودن راه به سمت سعادت، فقط متکی به برنامه ریزی های دقیق و استفاده از ابزار مادی باشیم بدون توسل، بدون توکل، بدون در نظر گرفتن اراده ای فوق همه ی اراده های عالم؛ نمیشود یک موحد، دچار عملگرایی شود و فقط نتایج مادی را در نظر بگیرد... ما بخاطر شرک، باختیم نه بخاطر قالیباف! 2️⃣ https://eitaa.com/rajolonyasaa