حضرت آقا هر بار بعد از شهادت شهید رئیسی از مظلومیت ایشان می‌گویند و کنایه می‌زنند به آنها که ایشان را می‌آزردند؛ اما در صحبتهایشان برای هیات دولت، بجای صحبت از مظلومیت شهید رئیسی، ایشان را با امیرکبیر مقایسه کردند که در دوران کوتاه سه ساله ای که در مسند صدارت بود، چه کارهای بزرگی کرد... ظاهرا اینبار خبری نبود از ذکر مظلومیت شهید رئیسی و کنایه به آزاردهندگانش... اما! اما! اما! یک وجه شباهت دیگر بین امیرکبیر و شهید رئیسی هست: زندگی هر دو با شهادت خاتمه یافت؛ امیرکبیر هم مثل شهید رئیسی، در شرایطی بود که در حکومت، همه زیرآبش را می‌زدند... سوالی که پیش می‌آید اینست که آیا نوع شهادت این دو هم، مد نظر رهبر بوده؟ امیرکبیر را خائنین داخلی به قتل رساندند... عمدا در روز ۱۷ ربیع الاول، که روز عید و میلاد حضرت رسول اکرم صلی‌الله علیه و آله و سلم هست، او را کشتند؛ چرا؟ تا مردم بخاطر باوری که دارند به مبارک بودن عید، مرگ امیرکبیر را هم مبارک و خوش یمن بدانند... شنیده اید در فیلم های جنایی می‌گویند قاتل همیشه به محل جرم بر می‌گردد؟ قاتل امیرکبیر، آن نسل از شاهزاده ها و حکومتیان و اعیان و اشرافی بودند که اصلاحات او را مانع میدیدند برای عیاشی و حفظ قدرت و مقام و ... و گویا ایران ما از آن قاتل ها، هنوز هم بسیار دارد... قاتل ها! اجنبی نبودند، بلکه خودی هایی بودند که از اجنبی رشوه می‌گرفتند و با اجنبی وارد معامله می‌شدند و مملکت را میدادند تا چند روزی بیشتر بر سر قدرت باشند... قاتل های خودی که... راستی بالگرد شهید رئیسی هم در روز عید و جشن و شادی سقوط کرد، شب میلاد امام رضا علیه السلام!