سیاهی امشب بر آسمان مدینه نه از غروب خورشید که از غروب ماه تابانی است که گنجینه‌ی وجودش، روشنی بخش دل‌های به ظلمت رفته و علم بی‌انتهایش، از بین برنده‌ی جهل‌های مرکب مردمان بود.
و با رفتن او چقدر مدینه بوی غربت می‌دهد گویی خاک این دیار طعم گسِ بی پدری را چشیده که از هر نقطه‌اش صدای عجز و ناله می‌آید و همه در سکوت زجر آور ثانیه‌ها، مظلومیت کسی را فریاد می‌زنند که از خاندان محمد(ص) بود.
مظلوم امشب که شهادت را همچون پدرانش به ارث برده امام باقر(ع) است کسی که فرزند امام سجاد(ع) و فاطمه دختر امام حسن(ع) بود.
@rangarang_art