✨نگاه به پوشش در کشور ما به چند دسته تقسیم می شود: 🔸۱.گروهی که به حجاب بعنوان یک ارزش و تکلیف مذهبی تقید دارند. 🔸۲.گروهی که به حجاب بعنوان یک سنت و نماد عفاف می نگرند، اگر چه چندان به چارچوب شرعی و فقهی آن اهتمام ندارند. 🔸۳.گروهی که نگرش روشنی به حجاب و بی حجابی ندارند، اما بصورت سنتی و شاید پرهیز از حواشی احتمالی، خود را به همراه داشتن پوشش حداقلی مقید می کنند. 🔸۴. گروهی که به هر دلیلی حجاب را قبول ندارند، اما حاضر نیستند برای زیست بدون حجاب هزینه اجتماعی و سیاسی پرداخت کنند. 🔸۵.گروهی که یا از روی علم یا تحت تاثیر رسانه ها یا هر دلیل دیگر، عامدا در جامعه بدون حجاب ظاهر می شوند و کم و بیش به دنبال توسعه این فرهنگ هستند. 🔸۶.گروهی که بصورت سازماندهی شده با دریافت پول یا پیوستگی های سیاسی، امنیتی و گروهکی، برنامه غرب برای حجاب زدایی را پیاده می کنند. 🔻به نظر می رسد این دسته بندی از ابتدای انقلاب تاکنون تغییری نکرده و فقط ارتفاع نمودارهای جمعیتی آن بالا و پایین شده است. 🔸چهار گروه اول، سازوکار زیست اجتماعی در کنار یکدیگر را سالهاست تعریف کرده اند و البته حاکمیت تلاش کرده با اقدامات ایجابی و پند و وعظ، گروههای پایینتر را به بالاتر نزدیک کند. 🔸اما اشتباه استراتژیک در رویکردها، جایی است که گروه های دوم تا چهارم که معمولا عموم مردم در آن تعریف می شوند، نه تنها همواره هزینه تصمیمات سلبی برای برخورد با گروه های پنجم و ششم را بصورت مشترک پرداخت کرده اند؛ بلکه بعضا و به مرور زمان، سازوکارهای سلبی گروه دوم تا چهارم را مبتلا کرده اما گروه پنجم و ششم را در امان گذاشته اند! 🔸آنجا که گشتهای ارشاد به جای استقرار مقتدرانه برابر پالادیوم و میلاد نور، جلوی مترو بهارستان مستقرتر! شدند. 🔻قرائن موجود هم نشان می دهد، حاکمیت کماکان با همان نگرش سنتی در حال بررسی حل مسئله است؛ چه اینکه وزارت کشور با وزیر پاسدار و برگزاری جلسات مستمر، بیانیه تبیینی! صادر می کند و تاکید می کند که اصل حجاب کماکان برای جمهوری اسلامی محترم است! 🔸گیر کار اینجاست که کارگزاران حکومت_ نه مسئولین کاربلد_ عموما مردم را در دسته پنجم تلقی می کنند، حال اینکه رهبر انقلاب دقیقا مردم را دسته اول تا چهارم می دانند؛ جایی که به جای استفاده از واژه مردم برای آشوبگران ۱۴۰۱، اشاره به شرارت "یک گروه بسیار بسیار قلیل" یعنی همان دسته پنجم و ششم داشتند. 🔸البته راهکار حل موضوع چندان پیچیده نیست؛ 🔻اولا؛ عزم حاکمیتی 🔻ثانیا؛ طراحی سازوکار طیفی برای مواجهه با هر کدام از این گروهها 🔻ثالثا؛ برخورد قاطعانه، سلبی، پرهزینه، غیر رسانه ای و نقطه زن با گروه پنجم 🔻رابعا؛ شناسایی تیمهای گروه ششم توسط نهادهای امنیتی و معرفی به مردم 🔸البته سازوکار حل مسئله نیاز به ظرافت، خلاقیت، توجه به تجربه زیسته انقلاب و استفاده از ظرفیتهای خود طبقات اول تا چهارم و نهایتا رویکرد تحولی دارد. 🔻راهکار را هم آقا در اردیبهشت ۱۴۰۰ فرموده اند: ✨"به نظر من راه منحصربه‌فرد[تحول خواهی و تحول آفرینی] جوانهایند. جوانهای زبده و خوبی داریم؛ چون ‌در جوان، هم فکر نو هست، هم [تواناییِ] یافتنِ شیوه‌های نو هست، هم نیرو و توانِ لازم هست، هم جرئت ‌اقدام هست؛ اینها همه در جوانها جمع است. ✨وقتی که جوانها ببینند میتوانند وارد میدان کار بشوند و حرکت و تصمیم‌گیری کنند، در کشور احساس انسداد به وجود نمی‌آید." 🔻صد البته با پیروپاتال های بی انگیزه و منفعل در مسئولیتهای مربوط، هم راه خلاقیت بسته می ماند و احساس انسداد باقی! ✍ سید محسن خادمی ⚜رصدنامه: ╭───────────╮ https://eitaa.com/joinchat/3061317799Cbd20be4a2a ╰───────────╯