دعای سوم #صحیفه‌‌سجادیه :
اَللَّهُمَّ وَ حَمَلَةُ عَرْشِكَ اَلَّذِينَ لاٰ يَفْتُرُونَ مِنْ تَسْبِيحِكَ
وَ لاٰ يَسْأَمُونَ مِنْ تَقْدِيسِكَ
وَ لاٰ يَسْتَحْسِرُونَ مِنْ عِبَادَتِكَ
وَ لاَ يُؤْثِرُونَ اَلتَّقْصِيرَ عَلَى اَلْجِدِّ فِي أَمْرِكَ
وَ لاَ يَغْفُلُونَ عَنِ اَلْوَلَهِ إِلَيْكَ
خدایا !
حاملان عرشت، آن بزرگوارانی که از تسبیح گفتن برای تو سست و بی‌حال نمی‌شوند
و از منزه و پاک دانستنت به ستوه نمی‌آیند
و از بندگی‌ات خسته و وامانده نمی‌گردند
و کوتاهی در عمل را بر کوشش در اجرای دستورت ترجیح نمی‌دهند و از شیفتگی و سرگشتگی نسبت به تو، غفلت نمی‌ورزند.
وَ إِسْرَافِيلُ صَاحِبُ اَلصُّورِ
اَلشَّاخِصُ اَلَّذِي يَنْتَظِرُ مِنْكَ اَلْإِذْنَ
وَ حُلُولَ اَلْأَمْرِ
فَيُنَبِّهُ بِالنَّفْخَةِ صَرْعَى رَهَائِنِ اَلْقُبُورِ
و اسرافیل که صاحب شیپور است؛
آن بلند مرتبه‌ای که چشم به راه اجازه و فرود آمدن دستور از جانب توست؛
که با رسیدن فرمانت با یک بار دمیدن در شیپور،
افتادگان در زندان گور را، از خواب مرگ بیدار کند.
وَ مِيكَائِيلُ ذُو اَلْجَاهِ عِنْدَكَ ، وَ اَلْمَكَانِ اَلرَّفِيعِ مِنْ طَاعَتِكَ .
(3)و میکائیل که نزد تو، صاحب مقام و مرتبه است و به دلیل طاعتت دارای درجه‌ای بلند است.
وَ جِبْرِيلُ اَلْأَمِينُ عَلَى وَحْيِكَ
اَلْمُطَاعُ فِي أَهْلِ سَمَاوَاتِكَ
اَلْمَكِينُ لَدَيْكَ
اَلْمُقَرَّبُ عِنْدَكَ
(4)و جبرئیل که امین بر وحی توست و در میان اهل آسمان‌هایت مورد اطاعت است؛ فرشته‌ای که در پیشگاهت ارجمند و نزد حضرتت مقرّب است.
وَ اَلرُّوحُ اَلَّذِي هُوَ عَلَى مَلَائِكَةِ اَلْحُجُبِ .
(5)و #روح، همان كه بر فرشتگان حجاب‌ها، مامورش قرار داده ای.
وَ اَلرُّوحُ اَلَّذِي هُوَ مِنْ أَمْرِكَ ، فَصَلِّ عَلَيْهِمْ ، وَ عَلَى اَلْمَلاَئِكَةِ اَلَّذِينَ مِنْ دُونِهِمْ : مِنْ سُكَّانِ سَمَاوَاتِكَ ، وَ أَهْلِ اَلْأَمَانَةِ عَلَى رِسَالاَتِكَ
(6) و #روح، كه از عالم امر تو مى‌باشد
پس بر آنها درود فرست،و نيز بر فرشتگانى كه از آنان پايين‌ترند،در آسمان‌هايت ساكنند و در رساندن پيام‌هايت امانت‌دارند.
وَ اَلَّذِينَ لاَ تَدْخُلُهُمْ سَأْمَةٌ مِنْ دُءُوبٍ،
وَ لاَ إِعْيَاءٌ مِنْ لُغُوبٍ وَ لاَ فُتُورٌ
وَ لاَ تَشْغَلُهُمْ عَنْ تَسْبِيحِكَ اَلشَّهَوَاتُ
وَ لاَ يَقْطَعُهُمْ عَنْ تَعْظِيمِكَ سَهْوُ اَلْغَفَلاَتِ
(7)و همانها كه از كوشش دائمى دلتنگ نمى‌شوند،
و از خستگى زياد، وامانده و سست نمى‌گردند،
و خواهش‌هاى نفسانى، آنها را از تسبيح تو باز نمى‌دارد،
و فراموشى غفلت‌ها، آنها را از تعظيم تو جدا نمى‌سازد
اَلْخُشَّعُ اَلْأَبْصَارِ فَلاَ يَرُومُونَ اَلنَّظَرَ إِلَيْكَ
اَلنَّوَاكِسُ اَلْأَذْقَانِ،
اَلَّذِينَ قَدْ طَالَتْ رَغْبَتُهُمْ فِيمَا لَدَيْكَ،
اَلْمُسْتَهْتَرُونَ بِذِكْرِ آلاَئِكَ،
وَ اَلْمُتَوَاضِعُونَ دُونَ عَظَمَتِكَ وَ جَلاَلِ كِبْرِيَائِكَ
(8)آنان كه ديدگان را به زير افكنده اند بنابراین، نظر کردن به جمال و جلال حضرتت را درخواست نمی‌کنند؛
از حقارت و خواری، در برابر عظمتت سر به زیر افتاده‌اند؛
شوقشان به آنچه نزد توست، طولانی است؛ به یاد نعمت‌هایت شیفته‌اند؛
و در برابر عظمت و بزرگی کبریایی‌ات فروتن‌اند.
وَ اَلَّذِينَ يَقُولُونَ إِذَا نَظَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ
تَزْفِرُ عَلَى أَهْلِ مَعْصِيَتِكَ:
سُبْحَانَكَ مَا عَبَدْنَاكَ حَقَّ عِبَادَتِكَ .
(9)و همانهايى كه چون به دوزخ مى‌نگرند كه بر گنهكاران شعله مى‌كشد، گويند: منزّهى تو، ما آنگونه كه شايستۀ پرستش تو بود، تو را عبادت نکردیم..
فَصَلِّ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى اَلرَّوْحَانِيِّينَ مِنْ مَلاَئِكَتِكَ،
وَ أَهْلِ اَلزُّلْفَةِ عِنْدَكَ،
وَ حُمَّالِ اَلْغَيْبِ إِلَى رُسُلِكَ،
وَ اَلْمُؤْتَمَنِينَ عَلَى وَحْيِكَ
(10)پس درود فرست بر ايشان و بر روحانيّان از فرشتگانت و آنها كه نزدت مقرّبند،و آنها كه رسانندگان اخبار نهانى بر رسولانت مى‌باشند و بر وحى تو امانت دارند