رسمـِ شیـــدایـے پروفایل استوری بیو عاشقانه مذهبی عشق رمانstory prof roman
🍁🍁🍁 #بالا_تر_از_عشق قسمت16 _باز خدا رو شکر مامان خدا بیامرز یه چیزی برای جهیزیه من گذاشته وگرنه
🍁🍁🍁 قسمت 17 بعد از ده دقیقه سکوت متوالی بند سکوت به دست محسن پاره شد اولین کلام از دهانش خارج شد _معیار شما برای ازدواج چیه؟؟ چادر سفید و گلدرام را کمی روی سرم جاب جا کردم استرس داشتم و این استرس به معنای واقعی در صدایم موج میزد _اینکه کسی که باهاش ازدواج میکنم به خمس و زکات و نمازش مقید باشه.... جمله بندی در آن شرایط چقدر برایم سخت بود یک اتاق در بسته و خلوت کسی که دیدنش حتی از دور قلبم را به تپش در میاورد _من هم از همسرم همین توقع ها رو دارم لبخند زورکی میزنم و چیزی نمیگویم باورم نمیشود امروز همان روزیست که روزها آرزویش را میکردم دوست داشتم به تو بگویم که همیشه در قنوتم از خدا تو را میخواستم اما امان از این غرور و نجابت دخترانه تمام حرف هایمان همین بود؟؟؟ و آخرین حرف تو یعنی ختم جلسه... و پاره شدن آخرین بند در دل من _من شاید چند ماهه دیگه به سوریه اعزام بشم شما که مشکلی ندارید؟؟؟ با بغض میپرسم +چند ماهه دیگه،یعنی چند ماهه دیگه؟؟ لبخند میزنی و میگویی _سه یا چهار ماه برای من با تو بودن حتی یک لحظه هم غنیمت است و چهار ماه کنار تو بودن یعنی خود خود بهشت ♡♡♡ تک تک با همه روبوسی میکنم به حلقه ی ساده توی دستم نگاه میکنم و همسان این حلقه روی دست محسن نمایان هست این یعنی اوج خوشبختی صیغه محرمیت بین ما خوانده شده و دیگر هیچ غمی دل من را آزرده نمیکند چون کسی را دارم که قرار است هم بانی و هم غمخوار من باشد آن روز ها لحظه شماری میکردم برای دیدنت و حالا لحظه شماری میکنم برای اتمام این دوماه و عقد دائم همه از هم جدا میشوند و میروند و فقط من میمانم و توذهنی پر ازسوال ودلی پر از درد ودل که آماده است برای سبک شدن و خالی شدن سوار ماشین میشویم و طبق قرارمان به اولین پارک که میرسیم توقف میکنی سعی میکنم به اینکه ممکن است چهار ماه بعد دیگر کنارم نباشی فکر نکنم و از تک تک این لحظه ها لذت ببرم از ماشین پیاده میشوی و در را برای من باز میکنی تصویرم در شیشه ماشین میافتد شال سفید و چادر سیاهم تضاد خوبی برای هم هستند به تو خیره میشوم ریش سیاه و پیرهن سفیدت...... در دلم میگویم +چقدر به هم میایم تابلوی بزرگی بالای در ورودی پارک هست که بزرگ روی آن نوشته(بوستان حافظ) ساعت شش و پارک تقریبا شلوغ است باهم روی یکی از نیمکت های خالی مینشینیم حال دیگر تو سهم من هستی و نگاه کردنت برایم راحت است به چشم های آبی ات خیره میشوم تنها عضو قابل درک صورت برای من فقط و فقط چشم است احساس میکنم میخواهی چیزی به من بگویی اما نمیتوانی برای اولین بار صدایت میکنم +محسن.... چیزی شده چندین بار سرخ و سفید میشوی بلاتکلیف نگاهت میکنم _فاطمه خانوم.... میخام یه چیزی بهت بگم اما روم نمیشه لبخندی میزنم چشمهایم رو میبندم +حالا بگو شاید کمتر خجالت بکشی _دوستت دارم زیاد.... ... رفتن به پارت اول👇👇👇👇 https://eitaa.com/SheYdaii_Roman/389 🍁🍁🍁🍁