🔺روایتی که حاج‌آقا‌مجتبی‌تهرانی رحمه‌الله‌علیه در پادکست "دوستی‌مقدس‌" به آن اشاره کردند: يَا عَبْدَ اَللَّهِ أَحْبِبْ فِي اَللَّهِ وَ أَبْغِضْ فِي اَللَّهِ وَ وَالِ فِي اَللَّهِ وَ عَادِ فِي اَللَّهِ فَإِنَّهُ لاَ تُنَالُ وَلاَيَةُ اَللَّهِ إِلاَّ بِذَلِكَ وَ لاَ يَجِدُ رَجُلٌ طَعْمَ اَلْإِيمَانِ وَ إِنْ كَثُرَتْ صَلاَتُهُ وَ صِيَامُهُ حَتَّى يَكُونَ كَذَلِكَ وَ قَدْ صَارَتْ مُوَاخَاةُ اَلنَّاسِ يَوْمَكُمْ هَذَا أَكْثَرُهَا فِي اَلدُّنْيَا عَلَيْهَا يَتَوَادُّونَ وَ عَلَيْهَا يَتَبَاغَضُونَ وَ ذَلِكَ لاَ يُغْنِي عَنْهُمْ مِنَ اَللَّهِ شَيْئاً فرمود اى بندۀ خدا دوست بدار در راه خدا و دشمن بدار در راه خدا و دوستى كن در راه خدا و دشمنى كن در راه خدا زيرا كه كسى بدوستى خدا بغير از اين راه نرسد و تا چنين نباشد طعم ايمان را نيابم اگر چه نماز و روزه‌اش بسيار باشد و امروز اخوت و دوستى مردم نسبت بيكديگر بجهت دنيا است از براى فراهم آوردن دنيا دوستى و دشمنى كنند و اين بى‌نياز نكند ايشان را از خدا چيزى يعنى خداوند مرحمت خود را شامل حال اينها نكند. 📔عیون‌اخبار‌الرضا، جلد ۱، صفحه ۲۹۱ 🔰 @Rasmerefaghat