🔻روز خود را با #یک_جرعه_نور آغاز کنیم تفسیر مختصر سوره مبارکه توبه. آیه‌ی 97 🔻نكته‌ها: «اعراب» يعنى باديه‌نشينان. مفردِ آن «اَعرابى» است، نه «عَرب».اعرابى بودن به معناى دورى از فرهنگ دينى و تعاليم مكتب است. كلمه‌ى «اعراب» ده بار در قرآن آمده و جز يك مورد، بقيّه‌ى موارد، مثل روايات، نكوهش‌آميز است. مردم عصر پيامبر صلى الله عليه و آله دو گروه بودند: شهرنشين و باديه‌نشين. چون آيات قبل درباره‌ى پيروزى مسلمانان در جنگ تبوك بود، اين آيه شايد اشاره به اين باشد كه از باديه‌نشينان جاهل و هم‌جوار، غافل نباشيد كه ممكن است با تحريك دشمنان، دست به آشوب بزنند. 🔻پيام‌ها: 1-باديه‌نشينى، موجب دورى از فرهنگ و آداب دينى مى‌شود. «اَلْأَعْرٰابُ أَشَدُّ كُفْراً» 2-محيط اجتماعى و فرهنگى انسان، در بينش و موضع‌گيرى او در مورد حقايق و معارف مؤثّر است. «اَلْأَعْرٰابُ أَشَدُّ كُفْراً» 3-افرادِ ناآگاه و دور از فرهنگ، گاهى آلت دست كافران و منافقان قرار مى‌گيرند و از خود آنها هم بى‌منطق‌تر مى‌شوند. «اَلْأَعْرٰابُ أَشَدُّ كُفْراً وَ نِفٰاقاً» 4-كفر و نفاق، درجاتى دارد. «أَشَدُّ كُفْراً وَ نِفٰاقاً» 5-يكى از عوامل كفر و نفاق، ناآگاهى است. أَشَدُّ كُفْراً ... أَلاّٰ يَعْلَمُوا 6-دانستن احكام دين، لازم است وگرنه اعرابى هستيم. «يَعْلَمُوا حُدُودَ مٰا أَنْزَلَ اَللّٰهُ‌» 7-شهرنشينان جاهل به حدود الهى، به منزله‌ى اعراب و باديه‌نشينان، بلكه بدتر از آنان هستند. «أَلاّٰ يَعْلَمُوا حُدُودَ مٰا أَنْزَلَ اَللّٰهُ‌»