«همیشه یادم باش» هر کس پیشت می آمد از تو تبرکی میگرفت. انگشتر و‌ چفیه،حتی چند خط نصیحت که با آن دست مجروحت مینوشتی. اما من آن روز بر خلاف بقیه انگشترم را کف دستت گذاشتم و گفتم: حاجی همیشه یادم باش. حسین وارد اتاق شد و گفت:آقای اصلانی اومده و اصرار داره حتما شما رو ببینه. با اینکه دوست نداشتم اصلا از کنارت تکون بخورم، اما نمیخواستم مزاحمت باشم. گفتم: اشکال نداره. یه دفعه دیگه نهار میام پیشت. بغلم کردی و بعد از کلی عذرخواهی گفتی: آقای پور جعفری، مهدی بدون نهار نره. باز هم نگاهت کردم و از اتاقت بیرون آمدم. غافل از اینکه این آخرین دیدارمان است. انگشترم پیش تو ماند. کاش حالا که شهید شده ای یادم بیفتی... نقل از : رزمنده جانباز داوود جعفری(مهدی) سردار سلیمانی از دریچه خاطرات 💐شهدا را یاد کنید با ذکر صلوات