‍ 📌حقوق بشر یا حقوق به شر؟ مسئله این است... 🔹هیچکس از کلمه "حق" آزرده خاطر نمی‌شود. فرزندان بشر هر کدام حق و حقوقی دارند که به‌دست آوردن آن بخشی به عهده خودشان است و بخشی را اجتماع تأمین می‌کند. وقتی از حقوق بشر حرف می‌زنیم، با دو واژه «حقوق» و «بشر» مواجه می‌شویم؛ یعنی هر حقی که برای نوع انسان تعریف می‌شود، تمام انسان‌ها باید از آن بهره‌مند شوند. نمی‌شود که برای کسی حق زندگی قائل شد و این حق را در صورتیکه جرم مستحق مجازات مرتکب نشده، از شخص دیگری گرفت؛ قصه وقتی پر غصه می‌شود که عده کثیری از آدم‌ها توان دفاع از حق خود را ندارند که این فضا را برای سوء استفاده مستکبران زورگو در جهان فراهم می‌کند؛ همان‌ها که در نقاب تمدن پوشالی، حق را برای دیگران تا زمانی می‌پذیرند که منافع خودشان را به خطر نیندازد؛ همان‌ها که تا وقتی زیردست و مطیع آنها باشی و تهدیدی برایشان محسوب نشوی هر چند به چشم یک برده اما تو را به رسمیت می‌شناسند وای بر روزی که بخواهی روی پای خودت بایستی و آقای خودت باشی؛‌ آن وقت است که تمام زور و تزویر و تهدید خود را به کار می‌گیرند که یا تو را از موضعت پایین بکشند یا تو را از صفحه روزگار محو کنند. تمام آنچه که گفته شد در ذهن هر مظلوم زخم خورده‌ای تنها این را تداعی می‌کند « استکبار غرب و در رأس آن آمریکا». 🔹به‌راستی که عبارت جنتلمن‌های تروریست تنها برازنده ذات وحشی خود این قدرت هاست؛ البته این برای غرب گدایانی که تنها چهره بزک کرده‌ کعبه آمال خود را می‌پرستند خیلی خوشایند نیست و همان مثل آدمی که خودش را زده به خواب نمی‌شود بیدار کرد، در موردشان صدق می‌کند. هر کجا، هر جنایتی در تاریخ معاصر در جهان رخ داده و زندگی‌ها را از انسان‌های بی‌ گناه و بی دفاع ساقط کرده، نام قدرت‌های مستکبر غربی به چشم می‌خورد. یکی از سیلی‌های تاریخ معاصر دنیا بر ادعا و شعار پایبندی به حقوق بشر آمریکا، حمله ناو آمریکایی در سال ١٣٦٧ به هواپیمای مسافربری ایران در آب‌های خلیج فارس است که جان ٢٩٠ مسافر بی گناه را گرفت. 🔹روز سه‌شنبه ۳ جولای ۱۹۸۸ برابر با دوازدهم تیرماه ۱۳۶۷ ناو «یو.اس‌.اس وینسنس» آمریکایی در خلیج‌فارس به هواپیمای ایرباس شرکت هواپیمایی ایران‌ایر شلیک کرد و موجب شهادت ۲۹۰ سرنشین آن شد. 🔹قرار بود روز دوازدهم تیر ۱۳۶۷ هواپیمای ایران ایر با شماره پرواز ۶۵۵ با و شناسه «IR۶۵۵» به همراه ۲۷۵ مسافر (با ملیت‌های ایرانی، اماراتی، یوگسلاوی، پاکستانی، هندی و ایتالیایی) و ۱۶ خدمه پرواز که در مجموع بیش از ۲۹۰ نفر می‌شدند در ساعت ۱۰ صبح به مقصد دبی، امارات متحده عربی پرواز کند. این هواپیما از تهران عازم دبی بود و در بندرعباس توقف داشت. اما این پرواز به دلیل اصابت دو موشک هدایت‌شونده ریم -۶۶ از ناو وینسنس آمریکا هرگز به مقصد نرسید و در خلیج فارس سقوط کرد. 🔹 ناو جنگی وینسنس آمریکا که از یک مأموریت اسکورت برمی‌گشت و به حریم آب‌های ایران وارد شده بود، به دستور ناخدا ویلیام راجرز، فرمانده ناو وینسنس، موشک استاندارد ۲ را به سوی پرواز ۶۵۵ شلیک کرد. هواپیما از صفحه رادارهای زمینی محو شده و در آب‌های خلیج فارس سقوط کرد. با عدم اطلاع از سرنوشت هواپیما، برج مراقبت فرودگاه بندرعباس، در تماس با دبی، پیگیر سرنوشت پرواز ۶۵۵ شده ولی آنها نیز اظهار بی‌اطلاعی کردند. بلافاصله پس از این واقعه، مقامات آمریکایی اعلام کردند که یک فروند هواپیمای اف -۱۴ جمهوری اسلامی ایران را مورد هدف قرار داده‌اند. پس از سقوط این هواپیما، هیچکدام از کشتی‌های آمریکایی حاضر در منطقه اقدامی برای جستجوی بازماندگان و نجات آنها نمی‌کنند. به این ترتیب، بیش از ۲۹۰ سرنشین این هواپیما که ۶۶ نفر از آنها کودک بودند، تنها به این دلیل که هواپیمایشان «به اشتباه» هواپیمایی جنگنده شناسایی شده بود، کشته می‌شوند. 🔹فرمانده ناو وینسنس سرنوشت خود از این عمل جنایتکارانه را اینگونه توصیف می‌کند: « من مفتخر به دریافت نشان به پاس خدمات و زحماتم در طی سالیان گذشته شدم اما واقعه سرنگونگی ایرباس مسافری ایران در خلیج فارس، برای من لکه ننگی هست که تا ابد پاک نخواهد شد.» گفتنی است، بسیاری از عوامل این جنایت بعد از آن دچار فشارهای روحی روانی شدیدی شدند و برخی از آنها از جمله دختر ناخدا ویلیام راجرز، دست به خودکشی زدند.