نخستین تابلوی شهربانی تهران در روز ۱۶ ذی‌القعده ۱۲۹۵ قمری، پس از ورود کنت، بر سردر عمارتی واقع در خیابان الماسیه (باب همایون) نصب شد. بر روی تابلو، عبارت «اداره جلیله پلیس دارالخلافه و احتسابیه» نقش بسته بود که نشان می‌دهد در ابتدای تأسیس، وظیفه شهربانی و شهرداری تهران در یک واحد تمرکز داشته است. مدتی بعد این اداره به وزارت نظمیه تبدیل شد.
در زمان علا الدوله، تعدادی مستشار نظامی برای ژاندارمری به خدمت گرفته شد. این گروه با سرپرستی وستداهل، مستشار سوئدی، اصلاحاتی در نظمیه به وجود آورد. مستشاران سوئدی، به آموزش اهمیت زیادی می‌دادند و آموزشگاه‌هایی برای آژان‌ها و صاحب منصبان (افسران) در تهران و قزوین به وجود آوردند. در این دوره، ژاندارمری و پلیس تامینات (آگاهی) نیز به سبک نوین و به همت مستشاران سوئدی در تهران ایجاد شد.
پس از ورود رضاخان به عرصه سیاسی کشور، نظمیه به وزارت جنگ منتقل شد. از دیگر تغییر‌های صورت گرفته در این دوره، تغییر رسمی نام نظمیه به شهربانی و تغییر نام درجه‌ها و سازمان‌ها و ادارات تابعه نظمیه در دوره ریاست سرپاس مختاری است. پلیس ایران در دوره ی پهلوی دوم نیز، از دو قسمت مهم پلیس شهری (شهربانی) و ژاندارمری (مرزی و روستایی) تشکیل شده بود.
بعد از پیروزی انقلاب، کمیته انقلاب اسلامی نیز به عنوان یکی از ارکان مهم حفظ نظم و امنیت و دفاع از ارزش‌های انقلاب در داخل کشور به این مجموعه افزوده شد. در سال ۱۳۷۰، مجلس شورای اسلامی، با ادغام این سه نیرو در یکدیگر موافقت و تأسیس تشکیلات پلیس واحد را تصویب کرد. اکنون سرواژه «ناجا» (نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران) معرف پلیس ایران است. بر اساس قانون جدید، پلیس ایران، جزئی از ستاد نیرو‌های مسلح و وابسته به وزارت کشور و در تبعیت از رهبری معظم نظام قرار دارد. در حال حاضر پلیس جدید ایران شامل سه بخش تقریباً مستقل فرماندهی، حفاظت و اطلاعات و سازمان عقیدتی - سیاسی است.