مردم‌سالاري ديني در بيانيه گام دوم انقلاب اسلامي براي كشور ايران بركات زيادي به همراه داشته است. يكي از مهم‌ترين اين نعمت‌هاي الهي و نخستين گام در راه رسيدن به پيشرفت و توسعه سياسي، مردم‌سالاري ديني و در واقع تحقق مشاركت سياسي در ايران بود. كشوري كه سال‌ها زير سايه استبداد و استكبار قرار داشت، در دوران سياه قاجار و پهلوي بويي از مشاركت مردمي در حوزه‌هاي سياسي و اجتماعي نبرده بود و رژيم‌هاي موجود به شكلي كاملاً استبدادي، ديكتاتوري و فردگرايانه بر جامعه ايراني سلطه داشتند. يكي از مهم‌ترين خواسته‌هاي جريان‌هاي انقلابي در بدو انقلاب اسلامي كه در كلام امام خميني(ره) نيز نقش بسته بود، موضوع مشاركت سياسي مردان و زناني بود كه سال‌ها از سوي حكومت وقت طرد شده بودند. اين خواسته و تقاضاي اجتماعي در بدو انقلاب اسلامي با رفراندوم تعيين حكومت و سپس قانون اساسي محقق شد و در سال‌هاي بعد يعني چهار دهه گذشته نيز مشاركت سياسي در قالب مردم‌سالاري ديني الگو و منشي سياسي براي مردم غرب آسيا شد؛ بنابراين به تعبير رهبر معظم انقلاب(مدظله‌العالي) در بيانيه گام دوم، انقلاب اسلامي ايران «رژيم ننگين سلطنت استبدادي را به حكومت مردمي و مردم‌سالاري تبديل كرد و عنصر اراده‌ ملي را كه جان‌مايه‌‌ پيشرفت همه‌جانبه و حقيقي است در كانون مديريت كشور وارد كرد. آنگاه جوانان را ميدان‌دار اصلي حوادث و وارد عرصه‌ مديريت كرد، روحيه‌ و باور «ما مي‌توانيم» را به همگان منتقل كرد، به بركت تحريم دشمنان، اتكا به توانايي داخلي را به همه آموخت و اين منشأ بركات بزرگ شد.»