💥به مناسبت برگزاری همایش سلامت معنوی در قم در سال ۹۲ نیز دولت وقت به دنبال برگزاری چنین همایشی بود که با تذکر حضرت آقا منحل شد و حالا در دولت پزشکیان در استان قم آن هم در دفتر تبلیغات اسلامی برگزار می شود! آیا با اضافه کردن یک کلمه اسلامی به آن مشکل حل خواهد شد؟! متن کامل بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار دسته‌جمعی دوشنبه‌ها 04/09/1392 بیانات معظم له در دیدار اعضای ستاد برگزای همایش سلامت معنوی پس از گزارش آقای دکتر مرندی بسم الله الرحمن الرحیم خب، دوستان به فکر افتادید و کاری را شروع کردید که ان‌شاء الله امیدواریم خوب پیش برود و به نتایج مطلوب و سرانجام خوبی هم برسد؛ منتها برای ما خیلی روشن نیست که کار پیگیری سلامت معنوی دنبال چیست؛ یک وقت هست که ما می‌گوییم خصوصیات معنوی – مثلاً فرض کنید روحیه، امید و امثال اینها – تأثیر دارد در سلامت جسمی انسان؛ دنبال این هستیم؛ این یک حرف است. یک وقت هست مرادتان از سلامت معنوی، سلامت روحی و معنوی و فکری و قلب انسان است؛ این خب یک مقوله‌ی دیگر است. در واقع کلمه‌ی «سلامت معنوی» در هر دو مورد ممکن است به کار برود به نحو مشترک لفظی؛ یعنی این دو مقوله با هم ارتباطی ندارند. آن مقوله‌ی اول البته مقوله‌ی قابل توجهی است؛ خوب است. همان‌طور که جنابعالی هم اشاره کردید غربی‌ها دنبال این بوده‌اند که بتوانند با مثلاً کنترل هیجان‌ها یا دادن امید یا از این قبیل کارکردهای روانی، جسم را به نحوی شفا بدهند یا کنترل کنند یا محفوظ بدارند؛ یعنی هدف برمی‌گردد به هدف جسمانی. شما یک وقت با قرص و آمپول و مانند اینها یکی را شفا می‌دهید، یک وقت هم با امید و با روحیه و با این چیزها؛ بحث جسم است، [اما] از طرق مثلاً معنوی و یا موسوم به معنوی. لکن یک وقت است که نه، مراد این است که ما روحیات انسان‌ها را درست کنیم. اولی مهم است، دومی مهم‌تر از آن است. و اگر حقیقتاً این دومی است که خب، واقعاً کار علمای دین و روحانیون است و بدون کمک آنها نمی‌شود این کار را کرد؛ یعنی باید حتماً به حوزه‌های علمیه مراجعه کرد. گفتید به جناب آقای مصباح مراجعه کردید؛ خب، کاملاً همین درست است؛ آقای حاج آقا مجتبی هم که تشریف دارند، بنده هم به فضل و رتبه‌ی علمی و معنوی ایشان اذعان دارم؛ [این روش] خوب است؛ یعنی باید از این طریق عمل کرد. آن بخش اول هم اگر مورد نظر است، باز از طریق دین ممکن است؛ چون در اسلام و در دعاها ملاحظه می‌کنید، عافیت را که مورد نظر قرار می‌دهند، اعم از عافیت جسمی و روحی و دنیایی و اخروی است؛ برای عافیت جسمی هم دعا می‌کنند، برای عافیت معنوی هم دعا می‌کنند؛ همه‌ی اینها هست. دعا و توجه و توسل و اشک ریختن در مقابل پروردگار و تضرع و مانند اینها، در هر دو مقوله مؤثر است. به هر حال من توصیه‌ام این است که اول محدود و تحدید کنید، مشخص کنید موضوع کار را، ببینید واقعاً چه کار می‌خواهید انجام بگیرد و هدف چیست؛ کلمه‌ی «سلامت معنوی» با همان معنای مورد نظر خود شناخته بشود، تعریف بشود و دنبال بشود. تا آن شناخته نشود، ابزارها و وسائل هم درست شناخته نمی‌شود. البته به کارهایی هم که غربی‌ها کرده‌اند در زمینه‌های معنوی، اصلاً نمی‌شود اعتماد کرد. اینها در شناخت انسان و در شناخت روحیات انسان و مانند اینها خیلی پیاده‌اند. همان‌طور که جنابعالی اشاره کردید، اینها از انسان، از روحیات و معنویات انسان چیزی نمی‌دانند و نمی‌شناسند، و هرجا هم که پای دین به میان بیاید، با تعصب با آن مقابله می‌کنند و مواجهه می‌کنند؛ لذاست که به حرف‌های آنها اعتنا نکنید. خودتان بنشینید، واقعاً با پایه‌ها و مایه‌های دینی که بحمدالله در شماها هست – جنابعالی، آقای دکتر عزیزی، بقیه‌ی دوستانی که هستند – در این زمینه‌ها فکر کنید، کار کنید و به نتایجی برسید. امیدواریم ان‌شاءالله خدای متعال کمکتان کند. ان‌شاء الله که جنابعالی، آقا و همه‌ی دوستان موفق باشید و کار خوبی از آب در بیاید. ان‌شاء الله موفق و مؤید باشید. #روانبخش http://eitaa.com/ravanbakhsh_qasem