ابن قولويه و كليني و سيّد ابن طاووس و ديگران به سندهاي معتبر از ثقه جليل القدر معاويه بن وهب بجلّي كوفي، روايت كرده اند كه گفته: زماني خدمت امام صادق (ع)رفتم، آن حضرت را در مصلاّي خويش مشغول نماز ديدم، صبر كردم تا نمازش به پايان رسيد، پس از آن شنيدم با پروردگار خود مناجات مي كرد و مي گفت: اي خدايي كه ما را به كرامت مخصوص كردي، و به ما وعده شفاعت دادي و علوم رسالت را به ما عنايت كردي و ما را وارث انبيا قرار داده اي، و امّتهاي گذشته را به ما ختم فرموده ،و ما را به وصيّت پيامبر اختصاص داده، و علم گذشته و آينده را به ما عطا فرموده، و دلهاي مردم را به جانب ما ميل داده اي <اغْفِرْ لِي وَ لإِِخْوَانِي وَ زُوَّارِ قَبْرِ أَبِي الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمَا >بيامرز مرا و برادران مرا و زيارت كنندگان قبر ابي عبد الله الحسين (ع) را آنان كه اموال خود را خرج كرده اند و بدنهاي خود را از شهرها بيرون آورده اند، به خاطر رغبت در نيكي ما و اميد به ثوابهاي تو، در امر صله به ما و براي شاد نمودن پيامبرت،و اجابت كردن امر ما،و به علّت خشمي كه بر دشمنان وارد كرده اند و قصد ايشان از اين عمل خشنودي توست، پس ايشان را از جانب ما به خشنودي جزا ده، و شب و روز آنها را حفظ كن و در اهل و اولادشان كه در وطن گذاشته اند خليفه آنان باش به خلافت نيكو، و رفيق ايشان باش، و شرّ هر جبّار معاند و هر ضعيف و شديد از آفريدگانت،و شرّ شياطين جن و انس را از آنان دفع فرما، و به ايشان زياده از آنچه از تو اميد دارند عنايت كن، اميد به تو در دور شدن از وطنهايشان، و اختيار نمودنشان ما را، بر فرزندان و اهالي و خويشان خود. خدايا دشمنان، بيرون آمدن آنان را به زيارت ما عيب گرفتند، و اين مخالفت دشمنان مانع ايشان از قصد و بيرون آمدن بسوي ما نشد، <فَارْحَمْ تِلْكَ الْوُجُوهَ الَّتِي غَيَّرَتْهَا الشَّمْسُ وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْخُدُودَ الَّتِي تُقَلَّبُ عَلَي قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلامُ> پس رحم كن آن روها را كه آفتاب متغير گردانيده است و رحم كن گونه هاي روي ايشان را كه مي گردانند و مي مالند بر قبر امام حسين عليه السّلام و رحم كن آن ديده ها را كه براي دلسوزي بر ما اشكشان جاري شد و رحم كن آن دلها را كه زاري كردند، و سوختند براي مصيبت ما، و رحم كن آن صداها را كه در مصيبت ما بلند كرده اند. خدايا آن جانها و بدنها رابه تو مي سپارم، تا آنها را از حوض كوثر در روز تشنگي سيراب كني و پيوسته آن حضرت به اين صورت در سجده دعا مي كرد، چون فارغ شد، عرضه داشتم، اين دعايي كه من از شما شنيدم، اگر در حق كسي مي كرديد كه خدا را نمي شناخت، گمان داشتم هرگز آتش دوزخ به او نرسد، والله آرزو كردم كه زيارت آن حضرت را زيارت كرده بودم و حجّ انجام نداده بودم! ! امام فرمود: تو چه بسيار نزديكي به آن حضرت تو را از زيارت چه چيز مانع است؟ اي معاويه ترك زيارت مكن، گفتم: فدايت شوم، نمي دانستم اين اندازه فضيلت دارد، فرمود: اي معاويه، آنها كه در آسمان براي زيارت كنندگان آن حضرت دعا مي كنند، زياده از آنهايند كه در زمين دعا مي كنند ، زيارت آن حضرت را براي ترس از احدي ترك مكن، كه هركس به خاطر ترس، ترك زيارت كند آن قدر حسرت ميبرد، كه آرزو كند اي كاش به اندازه اي نزد قبر آن حضرت مي ماندم كه در آنجا دفن مي شدم! آيا دوست نداري خدا تو را در ميان آنهايي كه رسول خدا و علي و فاطمه و امامان معصوم (عليهم السّلام) بر آنها دعا مي كنند ببيند؟ آيا نمي خواهي از آنها باشي كه ملائكه در قيامت با آنان مصافحه مي كنند؟ آيا نمي خواهي از آنها باشي كه در قيامت وارد شوند و هيچ گناهي بر آنها نباشد؟ آيا نمي خواهي از آنها باشي كه در قيامت رسول خدا (صلّي الله عليه و آله) با آنان مصافحه مي كند؟ #روانبخش http://eitaa.com/joinchat/2315059211Cdc06065a5f