📌 درباره‌ی مدیریت خود، هنگام "مشاجره‌" والدین 🖋 سیدرضاسجادی ۱. از اضطراب آورترین و تلخ‌ترین اتفاقات و خاطرات مربوط به دوره‌ی کودکی و نوجوانی، مشاهده "مشاجره‌ی" پدر و مادر است. توقع نابجایی‌ست اگر بخواهیم هیچگونه اختلاف نظری بین والدین پیش نیاید. اما این را هم بدانیم که اختلاف نظر با بحث، توهین و سروصدا، تفاوتی زمین تا آسمانی دارد. ۲. معمولا در این شرایط (بحث و مشاجره)، اغلب پدر و مادرها، به حضور فرزندان خود بی توجه‌اند و "ستیز و بگومگو" را به زمان و مکانی بدون حضور فرزندان موکول نمی‌کنند. امّا می‌شود آثار منفی این "بحث و جدل‌ها" را ضعیف‌تر کرد. ۳. اگر پدر و مادر شما آنقدر فهیم هستند و شما نیز آنقدر شجاعت دارید که بتوانید حین مشاجره و یا بعد از آن، با آنها صحبت کنید و آنها گوش کنند، حتما این کار را انجام دهید و به آنها بگویید که هنگام "دعوای‌شان"، چه حال بدی پیدا می‌کنید. ۴. اگر شجاعت گفتگوی "رو در رو" را ندارید، از تکنیک "نامه" استفاده کنید. به این شیوه که تمام درد دل‌ها و خواسته‌های خودتان را به شکل محترمانه و بصورت جداگانه برای پدر و مادرتان بنویسید و آنها را از آسیبی که می‌بینید، مطلع کنید. ۵. اگر تعداد دفعات دعوای پدر و مادر شما، خیلی زیاد است (کثیر المشاجره هستند😅)، بهترین کمک شما به آنها، خرید و هدیه دادن کتاب و یا DVDهای آموزشی در این زمینه است. رابطه‌ی خوب هم مثل ریاضی، فیزیک، شیمی، جغرافی و.... قابل یادگیری است. ۶. سطح مدرک تحصیلی، هیچ ارتباطی با درک پدر و مادر ندارد. اگر سطح شعور یکی از طرفین یا هر دو، پایین باشد، هرچه سطح مدرک بالاتر رود، میزان بیشعوری، بیشتر می‌شود. گاهی اوقات ما به دنبال ارتقاء مدرک هستیم که بتوانیم طرف مقابل را بهتر محکوم کنیم یا اینکه سواد بیشتری برای بیشعور بودن داشته باشیم. ۷. همانطور که هدایتِ جهت رشد یک نهال، به مراتب آسان‌تر از هدایت جهت رشدِ یک درخت است؛ شما نیز بعنوان فرزند زیر ۲۵ سال، بسیار آسان تر از پدر و مادر بالای ۴۰ سال، تغییر می‌کنید. نمی‌توان انتظار داشت که والدین بالای ۴۰ سال، به سادگی و خیلی زود تغییر کنند. خصوصاً اگر ریشه‌ی بحث و اختلاف آنها مربوط به عقده‌های دوران کودکی و نحوه‌ی برخورد پدر و مادرشان (پدربزرگ و مادربزرگ شما) باشد. تَرکِ فضای خانه برای مدّت ۳۰ دقیقه تا ۱ ساعت، هم برای شما مفید است و هم والدین شما را متوجه بی خِردی‌شان می‌کند. همچنین متوجه می‌شوند که ۳۰ دقیقه تا ۱ ساعت برای "بگومگو" وقت دارند. ۸. بسیار مراقب باشید که مبادا بصورت پیوسته و مستمر در ذهن‌تان، آنها را سرزنش کنید و یا با آنها بجنگید. چرا که در این حالت، شما مستعد این هستید که در بزرگسالی و میانسالی، شدیداً شبیه به یکی از آنها شوید. هرگاه پِی بردید که بعلّت ترس یا رودربایسی، بجای گفتگوی مستقیم، "مدام" در ذهن‌تان شروع به سرزنش و جنگیدن با آنها می‌کنید، هرچه سریع‌تر به یک مشاور، مراجعه نمایید. ۹. اوج بی خِردی پدر و مادر، آن زمانی‌ست که در حین "بحث و جدل"، فرزند خود را، بعنوان یار و وکیل مدافع به سَمت خود بکشانند و یا اینکه گذشته همسر خود و خانواده‌اش را برای فررندشان بازگو کنند. هرگاه شاهد این اتفاق بودید، خیلی زود، از این بازی کثیف، ناعاقلانه و خطرناک فاصله بگیرید و آنها را تنها بگذارید. هرگز، هرگز و هرگز در حضور هردویشان از یکی دفاع نکنید. هرگز! حتی اگر می‌دانستید یکی از آنها واقعا مقصر است. همچنین هرگز به نصیحت‌های حین و بعد از دعوای‌شان گوش نکنید. چون معمولا عصبانی هستند و می‌خواهند از خطرات ازدواج، بی‌پولی، گذشته همسرشان و...، شما را مطلع و با ایجاد افکار باطل در شما، موجبات بدبختی‌تان در آینده را فراهم کنند. ۱۰. اختلاف نظر بین ۲ انسان، یک پدیده کاملا طبیعی‌ست و شما بایستی این موضوع را بپذیرید. اما "داد زدن، توهین و تحقیر" بخاطر سطح آگاهی پایین والدین شماست. مراقب باشید که در هنگام "ستیز و بگومگوی" ایشان، با خودتان فکر نکنید که دنیا به آخر رسیده است. همینطور به بخت و اقبال خود، بد و بیراه نگویید که چرا در چنین خانواده‌ای متولد شده‌اید. "مشاجره ی" آنها را به پای خامی و ناآگاهی‌شان بگذارید و تلاش کنید خودتان انسان آگاهی شوید. رابطه‌ی "زن و شوهر"، شیرین ترین و عمیق‌ترین رابطه‌ی بین انسان‌هاست. نفر اول زندگی هر شخصی، باید همسر او باشد و سپس فرزند و پدر و مادرش! اگر پدر و مادر شما، این‌چنین نیستند، مشکل آنهاست. شما مثل ایشان نشوید. شما "باید" از ۱۹ سالگی در مورد نحوه‌ی ارتباط با همسر و رابطه محبت آمیز با او، مطالعه داشته باشید. "باید"! @ravanshenasyvamoshavereh