از پیشینه هنر آیینه کاری در ایران آگاهی روشنی در دست نیست. آنچه می توان در این زمینه گفت این است که پیدایش آن به زمان پادشاهی شاه عباس در ۴۰۰ سال پیش بر می گردد که اکنون نمونه ای بازمانده از آن زمان سراغ نداریم.کهن ترین نمونه یافت شده در ایران، آینه کاری های کاخ چهل ستون اسپهان (اصفهان) است. در روزگار شاه عباس، بازرگانی ایران با اروپا گسترش یافت. از میان کالاهایی که به کشور می آوردند، جامهای آینه بود که از شهر ونیز می آمد. چون راه دور بود و ابزارهای ترابری آن روزگار ناچیز، تا رسیدن به ایران، شماری از جامهای گرانبها می شکست. به جای دور ریختن آینه های شکسته، آنها را برای آذین درون ساختمانها بکار بردند و کاخ های پادشاهی را به گونه ای تازه آراستند. پس از آن کم کم هنر آینه کاری با شیوه های گوناگون روایی (رایج) گشت. در روزگار قاجاریان بویژه زمان پادشاهی ناصرالدین شاه هنر آینه کاری گسترش بیشتری یافت. بویژه هنرمندان شیرازی در زمینه نازک کاریها، روی هم گذاردن شیشه های گوناگون ساده و رنگی، جامها و گلبرگ های زیر آینه، نو آوری های فراوان پدید آوردند.
@razmovafajh راز موفقیت