وقتی با آدم‌ها سر و کار داریم تا وقتی مطمئن نیستیم اینقدر نزدیکشون نشیم که توشون حس تعلق ایجاد بشه. بعدش هم که نزدیک شدیم هی پشیمون نشیم و عقب بکشیم و بعدش دوباره دلمون اون آدمو بخواد و باز بهش نزدیک بشیم. تو بحث مقاومت مصالح بهش می‌گن ایجاد تنش و در نهایت خستگی و سرانجام گسیختگی. این عقب جلو رفتن تو روابط اون مخاطب رو به فنا می‌ده. یا مطمئن بشیم بریم برای ارتباط یا هی دم به دقیقه پشیمون نشیم. اون ننه مرده مخاطب ما هم میمون دست‌آموز نیست، اون بدبخت هم آدمه.