❌ هشدار به همه نوکرانِ مردم کت و شلوار گران قیمت، لباس نوکری نیست به قلم رضا رضوی از سری یادداشت های «گفتمان نوکری» ➕ لباس‌ها و پوشش ها پر از نشانه هستند. اگر این را قبول کنیم باید به دنبال آن این موضوع را هم بپذیریم که هر لباسی برای کاری مناسب است. یعنی شما اگر به یک مراسم میهمانی دعوت بشوید خودبه‌خود یا تحت تاثیر فرهنگ حاکم به دنبال مناسب‌ترین لباس‌هایتان می‌گردید. حالا اگر برای یک کار کشاورزی دعوت بشوید قطعا با کت‌وشلوار به محل قرار برای این کار که احتمالا یک روستاست مراجعه نمی‌کنید. ➕ لباس‌ها و پوشش ها پر از نشانه هستند. یعنی نظام حاکم بر پوشش در یک سیستم حکمرانی هم حکایت‌هایی از محتوای آن سیستم می تواند داشته باشد. اگر فرهنگ حاکم بر یک سیستم حاکمیتی، افراد اثرگذار در آن سامانه را، اعم از کارکنان خرد و کلان، به سمت لباسهای خاص ببرد و مثلا کت‌وشلوارهای اتوکشیده و گران قیمت و خاص را به تن کارکنانش کند، به نحوی که از دیگر مردم به طور ویژه جدا شوند، عملاً شاید به طور غیر عمد «نوکران مردم» را تافته جدا بافته کرده است بدون آنکه شاید در این کار عمدی داشته باشد. ➕ در خطبه 209 نهج‌البلاغه از امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام جمله‌ای بس شگفت هست که مرا به نوشتن این متن رساند و ایشان می فرماید: « خدا بر پيشوايان دادگر واجب فرموده خود را با مردم ناتوان برابر نهند تا مستمندى تنگدست را به هيجان نيارند و به طغيان واندارند.» ➕ لباس‌ها و پوشش ها پر از نشانه هستند. این روایت نقل شده به وضوح، صراحت و تاکید نشان میدهد، مدیران و مسئولان جامعه اسلامی اگر به باور اصیل نوکر مردم مسلمان بودن، ایمان داشته باشند، باید لباسی در چهارچوبی که حضرت امیر علیه‌السلام تعریف کرده است بر تن کنند و این کار باید همیشگی بوده و به دور از ریاکاری و کارهای تبلیغاتی معمول انجام شود. ➕ نوکر نمی‌تواند و حق ندارد با کت‌وشلوار گران قیمت که به شدت با مردم که ولی نعمت او هستند، فاصله دارد، نوکری کند. هر کاری آداب خاص خودش را دارد و پوشش خاص خودش را می‌طلبد. قطعا این به معنای ژولیدگی و ناآراستگی نیست. سادگی و آراستگی منافاتی با هم ندارند. ➕ آن مسئول و نوکری که با بهانه‌های مختلف تن به ظاهر خاص و گران قیمت می‌دهد باید بداند از نوکری مردم، که مد نظر یک جامعه متمدن اسلامی است فاصله گرفته است. ➕ نه آن‌ها که در پی عوام‌فریبی چند صباحی مدعی ساده زیستی می‌شوند و دوباره به جلد خاص خود برمی‌گردند، بلکه کسانی که زندگی خود و خانواده شان را در زیستی هم سطح مردم تعریف می‌کنند و در پی خدمت‌اند، در نهایت به الگوهای مردم مبدل می‌شوند و در تاریخ باقی می‌مانند. ➕ لباس‌ها و پوشش ها پر از نشانه هستند. ما آن روزی می توانیم ادعای نوکری کنیم که از پوشش و لباس گرفته تا منش و رفتارمان دادگرانه در پی زانو به‌زانوی مردم نشستن باشیم. ➕ غرض اینکه هر کاری و هرجایی اقتضایی دارد و اگر کسی مسئولیت هر بخشی از جامعه را بپذیرد باید بداند پوششی مناسب آن جایگاه نوکری را باید بپذیرد. اگر این تفکر نوکری با این چارچوبهای سخت حاکم شود به نظر شما چند نفر حاضرند برای بدست آوردن پست و مقام و جایگاه بر سروکله هم بزنند؟ 🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز نوشته‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1497236199C12b3d76fe7