‍ #حدیث_شریف قَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم: (إِذَا عَادَ الرَّجُلُ أَخَاهُ الْمُسْلِمَ مَشَى فِي خِرَافَةِ الْجَنَّةِ حَتَّى يَجْلِسَ، فَإِذَا جَلَسَ غَمَرَتْهُ الرَّحْمَةُ، فَإِنْ كَانَ غُدْوَةً صَلَّى عَلَيْهِ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ حَتَّى يُمْسِيَ، وَإِنْ كَانَ مَسَاءً صَلَّى عَلَيْهِ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ حَتَّى يُصْبِحَ) رواه الترمذي ٩٦٩، وابن ماجه، ١٤٤٢، وأحمد، ٩٧۵ رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند: «هرگاه مردى به عيادت برادر مریض ، مسلمانش برود، تا وقتى كه آنجا می‌رود و مى نشيند، در ميان ميوه‌هاى چيده شده ى بهشت، قدم بر می‌دارد، پس زمانى كه آنجا نشست، رحمت او را فرا می‌گيرد، و اگر هنگام صبح به عيادت برود، هفتاد هزار ملائكه تا شب بر او درود می‌فرستند، و اگر شب به عيادت برود، هفتاد هزار ملائكه تا صبح بر او درود می‌فرستند». ‍