من فرزندم را طوري تربيت کردم که راه خوب را از بد تشخيص بدهد و مطمئنم که حسين هدفش را خوب شناخته بود. و اين هدف برايش آن قدر ارزش داشت، که حتّي جانش را در راه آن داد. او هنوز عمر زيادي در پيش داشت. با وجود اين، حرکت در مسير هدفش را آن قدر عزيز مي دانست که برايش از هر چيزي بگذرد. )) بس است ديگر. اين پدر و مادر را خيلي اذيّت کرديم. خداحافظي مي کنيم و از خانه آنها خارج مي شويم. در ابتداي کوچه، تصوير شهيد حسين غلام کبيري روي ديوار اوّلين خانه جلوه نمايي مي کند. حسين در سالي متولّد شد که سه بهار از پايان جنگ گذشته بود. امّا دشمن همچنان بيدار بود و حسين اين را خوب مي دانست. دشمن تا دروازه هاي پايتخت کشورش پيشروي کرده بود و حسين اين را هم خوب مي دانست. حتّي توي کوچه ها، بيت بعضي از حضرات و تا کنار خانه ي خيلي از ما آمده بود و حسين اين را خوب مي دانست. فقط اشکال کار اينجا بود که کساني هنوز در خواب بودند و بيداري شان خون مي خواست و حسين اين را هم خوب مي دانست. راستي در آن ايّام چقدر در گوش ما از ندا و ترانه و ... گفتند. چند سايت و صفحه، در فضاي مجازي براي آنها باز شد!؟ از اغتشاشگراني که مرگشان مبهم بود، چقدر مظلوم نمايي کردند!؟ امّا چه کسي از آمار بسيجيان شهيد و جانباز در فتنه مطّلع است!؟ از فاطمه رجب پور و مادرش که چادر از سرشان کشيدند و به ضرب گلوله آن ها را به شهادت رساندند!؟ از شهدايي همچون بهمن جنابي، محمّدحسين فيض، ميثم عبادي، ناصر اميرنژاد، مسعود خسروي، مصطفي غنيان، سجّاد سبزعلي پور، سجّاد رحمتي، يعقوب بروايه، علي فتح عليان، رامين رمضاني، حسين طوفان پور، حسام حنيفه، سعيد عبّاسي، محرّم چگيني، عليرضا افتخاري خاتوني، حميد حسين بيک عراقي، عبّاس ديسناد، داود سبزي و ... که اکثريّت قريب به اتّفاق آنها بسيجي بوده و با اسلحه اي که کاليبر آن در سلاح هاي رسمي کشور نيست به شهادت رسيدند! آن ها مثل ما کارگر و کاسب و کارمند و دانشجو و ... بودند. امّا آنها فهميدند. فهميدند که در پشت صحنه ي اين تجمّعات، دست هاي پليد دشمنان قرار دارد. آن ها فدا شدند تا چشم بصيرت برخي باز شود! منبع: کتابِ تا کربلا (کاري از گروه فرهنگي شهيد ابراهيم هادي) _ صص ۹۳، ۹۴، ۹۵، ۹۶ @shahid_saeid_emami