فراق دوست همرزم واقعی رزمنده ها بود. آنقدر با بچه ها صمیمی بود که فراق اویک نوع عذاب روحی برای رزمنده ها به حساب می آمد. بعد از حاج آقا سید محسن روحانی کسی نتوانست جای او را برای ما پرکند. عملیات بدر بود که حاج آقا آمد داخل سنگرما، بعد از مدتی به من گفت: سید من می روم سری به بچه ها بزنم، برمی گردم. چند متری که از سنگر مادورشد با اصابت ترکشی به بدنش به سوی تنها معبود هستی هجرت کرد. من آن زمان بی سیم چی بودم. وقتی ایشان شهید شد تمام بی سیم ها به صدا درآمده بود و همه دنبال آقا محسن میگشتند و می گفتند آقامحسن کجاست و چه اتفاقی برایش افتاده؟ راوی: آقای سید محمد تقی ابراهیمی (جانباز و بیسیم چی تیپ ۱۷ علی ابن ابی طالب)