زمین منطقه شامل: ارتفاعات 194 و 208 دشت جنوب دهلران، رودخانه میمه، خاکریزها و میادین مین احداث شده از سوی یگانهای مهندسی تخریب دشمن بود. شرایط دید و تیر نیز برای قوای دشمن به سبب استقرار بر روی ارتفاعات مذکور واقع در غرب رودخانه میمه بسیار مساعد بود. این نحوه استقرار دشمن در منطقه، تمامی امتیازات را از نیروهای خودی سلب می کرد. عوامل اطلاعاتی لشکر 19 فجر، با انجام اقدامات طرح ریزی و هدایت تلاش اصلی در عملیات اطلاعاتی، جمع آوری، پرورش اخبار و تولید و انتشار اطلاعات به منظور تسهیل در روند تصمیم سازی برای فرماندهی موفق به شناسایی دو محور جهت انجام عملیات شدند. وضعیت دشمن: مهمترین عامل مؤثر در اجرای هر عملیات نظامی، وضعیت نیروی دشمن است؛ زیرا عوامل جو و زمین معمولاً کمتر دچار تغییر میشوند؛ مگر آنکه با انجام اقدامات مهندسی و رخدادهای جوی، وضعیت این دو عامل تغییر یابند. وضعیت دشمن خود به عوامل اطلاعات ترتیب نیرو بستگی دارد؛ این عوامل عبارتند از: آرایش، آموزش، استعداد، تاکتیک، ترکیب، شایستگی رزمی، گسترش، لجستیک و سایر عوامل متفرقه. آنچه پس از شناسایی هر منطقه عملیاتی به طور محسوس برای عوامل و فرماندهان اطلاعاتی مشخص می شود، نوع آرایش، استعداد، ترکیب، گسترش و میزان امکانات لجستیکی یگانهای موجود دشمن در منطقه است. استعداد قوای درگیر خودی و دشمن: لشکر 19 فجر، از دو محور و با به کار گیری چهار گردان: امام علی، امام حسن، امام حسین و امام مهدی (ع) اقدام به تک نمود. تیپ 805 پیاده از لشکر 14 ارتش بعثی عراق حفظ خطوط پدافندی منطقه را از سوی دشمن بر عهده داشت. سوابق نبردهای پیشین در این منطقه: منطقه عمومی دهلران مدتها پیش از آغاز رسمی جنگ تحمیلی از سوی رژیم بعثی صدام علیه جمهوری اسلامی ایران، بارها مورد تجاوز از سوی یگانهای مرزی و حتی قوای نظامی رژیم بعثی عراق واقع شده بود ولی این تجاوزهای مکرر که همگی نشانه های بروز جنگی خونین میان دو کشور به حساب میآمد، از روز 26 شهریورماه سال 1359 افزایش یافت تا آنکه در آخرین ساعات شامگاه 31 شهریورماه همان سال، لشکر 10 زرهی ارتش بعثی عراق، تهاجم گسترده خود به حریم جمهوری اسلامی ایران را مطابق دستور عملیاتی سپاه سوم نیروی زمینی ارتش عراق و در زیر نور ماه از معبر علی غربی، پل رمیله، رودخانه های میمه و طیب آغاز کرد. پس از پایان عملیات ألی بیت المقدس و عقبنشینی ناقص نیروهای عراقی از سراسر خطوط تماس با نیروهای خودی، آنان با استقرار بر روی این ارتفاعات و برخی نقاط مرتفع دیگر، جهت حفظ دید و تیر بر روی مواضع و مناطق استراتژیکی که در خاک جمهوری اسلامی ایران قرار داشت اقدام کردند. می توان گفت پس از خاتمه عملیات گسترده والفجر یک در دهه سوم فروردینماه سال 1362 به علت به حداقل رسیدن درگیریهای طرفین تا موعد اجرای عملیات قدس سه در دهه سوم تیرماه سال 1364 دشمن آنجا را منطقه امن تلقی می کرد و یگانهای پدافند کننده اش بیشتر به استراحت می پرداختند. سر انجام گردانهای عملکننده لشکر  19 فجر، در ساعت 02:45 (دو و چهل و پنج دقیقه) بامداد روز بیستم تیرماه سال 1364 با رمز «یا امام صادق (ع) ادرکنی» با رعایت اصل غافلگیری بر قوای دشمن یورش بردند؛ سرعت عمل یگانها به قدری زیاد بود که در همان ابتدای نبرد بیش از پنجاه تن از قوای دشمن به اسارت رزمندگان اسلام درآمدند. عمق پیشروی در این نبرد، بین 17-19 کیلومتر تعیین شده بود. از آنجا که عمده ترین هدف تاکتیکی این عملیات، انهدام تجهیزات و گرفتن تلفات از دشمن بود، به محض نزدیک شدن سپیده، دستور بازگشت به مواضع پیشین صادر شد. در این میان، برخی نیروها به علت تعجیل در برگشت به سوی مواضع خودی به میادین مین دشمن برخورد کردند و از آنجا که امکان حمل و نقل آب شرب بیش از بار مبنای یگانهای عملکننده به علت نفوذی بودن عملیات وجود نداشت، نفرات باقیمانده در میدان مین دشمن بر اثر کمبود آب و عطش فراوان مظلومانه به شهادت رسیدند. عملیات محدود قدس سه، توانست تا اندازه ای آلام ناشی از عملیات گسترده بدر در اسفندماه سال گذشته را تسکین دهد و روحیه ملت و رزمندگان اسلام را تقویت کند. آموزش آشکار، اطلاعات رزمی، عملیات قدس سه، عملیات محدود، لشکر 19 فجر، استان فارس. 🇮🇷 کانال ارائه محتوای روایتگری 👇 @ravianerohani