🌹باسلام محضر شکر فروشان ●در این بازارِ عطاران ، مَرو هر سُو چو بیکاران ●به دُکان کسی بنشین که در دُکان شَکَر دارد 🟡مولانا در این بیت آدمیان را به دکان عطاری تشبیه کرده که بعضی ها شکر دارند و بعضی ندارند. بیکاران کسانی هستند که قدر زندگانی را نمی‌دانند و این عمر گرانبها را بیهوده از دست می‌دهند و در هر دکانی می نشینند و به هر جایی سر می زنند. توصیه مولانا این است که عمر خود را صرف هر کسی نکنیم و بیکارانه فرصت حیات را تلف و حیف نکنیم. ●ای خدایِ با عطایِ با وفا ●رحم کن بر عمرِ رفته در جفا ●داد حق، عمری که هر روزی از او ●کَس نداند قیمت آن را جُز او ●خرج کردم عمر خود را دَم به دَم ●در دَمیدم جُمله را در زیر و بَم