☑️ نقش عقل و دین در کنش‌های اجتماعی در روایتی از امام حسن مجتبی (ع) ✍ احمدحسین شریفی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ▫️#امام_حسن مجتبی علیه السلام در دو جمله کوتاه رابطه علیّ و معلولی میان «عقلانیت و ادب» و «دیانت و حیاء» را به زیبایی بیان می‌کند: یک. «لَا أَدَبَ لِمَنْ لَا عَقْلَ لَهُ؛ کسی که عقل نداشته باشد، ادب ندارد.» این سخن بدان معناست که برای سنجش میزان برخورداری افراد و جوامع از #عقلانیت، می‌توان به سنجش میزان #ادب (رفتاری و گفتاری و نوشتاری و ...) آنان پرداخت. به تعبیر دیگر، برای ترویج ادب و اصلاح ادب و آداب اجتماعی باید عقلانیت را تقویت کرد. دو. «وَ لَا حَيَاءَ لِمَنْ لَا دِينَ لَهُ؛ کسی که دین نداشته باشد #حیاء هم ندارد.» این بدان معناست که راه «حیاءگستری» در جامعه، تقویت بنیان‌ها و باورهای دینی مردم است. و به تعبیر دیگر، «رواج بی‌حیایی» در جامعه به معنای «رواج بی‌دینی» در جامعه هم است. ▫️به تعبیر دیگر می‌توان گفت که امام حسن مجتبی علیه السلام در این دو جمله کوتاه، دو راهبرد اصلی برای «ادب‌گستری» و «حیاگستری» را بیان کرده‌اند: «تقویت عقلانیت» و «تحکیم بنیان‌های فکر دینی» @ahmadhoseinsharifi ‌‌#فرزند_انقلاب | لینک کانال 👇 https://eitaa.com/joinchat/1994850655C49e3c10ea8