#رمان_مذهبی_ازجهنم_تابهشت
#قسمت_چهل_ویک
به روایت حانیه
صداای زنگ در نشانهی اومدن مامان اینا بود. وای که این نماز چقدر آرامش بخش بود از آرامشش,شنیده بودم ولی هیچ وقت درکش نمیکردم ، وقتی به این فکر میکنی که لیاقت پیدا کردی در برابر پروردگار خودت بایستی و باهاش صحبت بکنی این ناب ترین حسه دنیاس . انگار یه پشتیبان و پناهگاه داری . با ذوق و شوق تمام ، سجاده رو جمع کردم و چادر رو تا کردم و دوییدم تو پذیرایی. با دیدن مامان پریدم بغلش و گفتم مامان نماز,خوندم . با دیدن اشکای مامان اول ذوقم کور شد ولی بعد فهمیدم که اشک شوق بوده. اون شب نماز خوندنم رو همه بهم تبریک گفتن و خوشحال ترین فرد جمع فکر کنم امیرعلی بود.
خاله مرضیه:خب بچه ها بیاید بریم سفره رو بندازیم.
_ چشم.
_ای وای بابا من گوشیمو جا گذاشتم. وایسید یه لحظه.
بابا: بدو بدو.
_ چشم.
سریع درو باز کردم و دوییدم پایین. زنگ درو زدم....
فاطمه: جونم خانوم حواس پرت.
_ فاطی گوش...
فاطمه؛ بله. تشریف بیارید داخل بی حواس خانوم.
_ خب درو بزن......... باز شد.
فاطمه دم در ورودی وایساده بود با یه پلاستیک آبی
_ مرسی نفس.
فاطمه: اینم برای شماست.
و بعد پلاستیک رو به طرف من گرفت.
_ چیه ؟
فاطمه : یه هدیه. ببخشید ولی دوبار ازش استفاده کردم.
داخل پلاستیک همون سجاده و چادر نمازی بود که باهاش نماز خوندم.
_ ولی فا...
فاطمه: خب دیگه مصدع اوقاتم نشو سرده.
_ مرسی
فاطمه : بهش برسی
_ همچنین
فاطمه: فدامدا
_ بابای
فاطمه: خدانگهدارت
یه مکث کوچیک کردم و حس خوبی به این کلمه داشتم، بهم یادآوری میکرد که یه پشتیبان خوب و محکم دارم.
_ خدانگهدار
#ادامه_دارد
#ح_سادات_کاظمی
🌸
@rkhanjani