🔹امیرالمؤمنین علیه السلام: «أَشَدُّ الذُّنُوبِ‏ مَا اسْتَهَانَ‏ بِهِ‏ صَاحِبُهُ‏ [صَاحِبُهَا]؛  بدترین گناه، این است که صاحبش آن را سست و کوچک بشمارد»(حکمت ٣۴٠ نهج البلاغه) 🔸کوچک شمردن گناه به دو صورت اتفاق می‌افتد: ۱. مقایسه کردن: برای مثال فردی دچار خطا و گناهی می‌شود، وقتی به او اعتراض می‌شود؛ گناه خودش را با گناه بزرگ دیگری مقایسه می‌کند. این مقایسه کردن، همان کوچک شمردن گناه است. *فرض کنید کسی مال شما را به ناحق برداشته باشد. وقتی به او اعتراض کنید، در جواب شما بگوید: «مگر اخبار را گوش نمی‌کنی؟ ندیدی فلان شخص سه میلیارد اختلاس کرده است؟» ۲. توجیه کردن: فرد آلوده گناه می‌شود و برای این عمل زشت و بدش، دلایل بیهوده می‌آورد تا کار خود را توجیه کند 🔻در خطبه ۱۵۶ نهج‌البلاغه سخنی از پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) درباره توجیه اعتقادی مردم در آخرالزمان نقل کرده است. حضرت فرمود: «حرام خدا را با شبهات دروغین و هوس‌های غفلت‌زا، حلال می‌کنند؛ شراب را به بهانۀ اینکه آب انگور است و رشوه را که هدیه است و ربا را که نوعی معامله است، حلال می‌شمارند. 🔻یکی از گرفتاری‌های ما و جامعه‌مان، موجه جلوه دادن گناه است. شیطان اولین کسی بود که گناه خود یعنی سجده نکردن در مقابل حضرت آدم(علیه السّلام) را توجیه کرد که من از آتش هستم و او از خاک است؛ در حالی که آنچه مهم بود، دمیده شدن روح خدایی در وجود حضرت آدم(علیه السّلام) بود. در واقع شیطان در توجیه گناهش، در مقام مقایسه میان خود و حضرت آدم(علیه السّلام) برآمد. کوچک شمردن گناه، یعنی مقایسه و فرافکنی کردن؛ مانند اینکه برای توجیه گناهش به این جمله معروف «خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت شو» استناد می‌کند؛ غافل از اینکه اکثریت، دلیل بر حقانیت نیست. ✍ حجت الاسلام دکتر رفیعی https://www.balagh.ir/content/13243 به ما بپیوندید 👇🏻 •❥🌺━┅┄┄ @romaysa_girl