داستانی که دیروز گذاشتم داستان شد و برای خیلی از بزرگواران سوال پیش اومد و از نظر برخی عزیزان اشکال بش وارد بود. باید چند تا نکته در این مورد عرض کنم اول اینکه این داستان برشی از کتاب سید مهدی شجاعی بود که نویسنده قَدَری خاصا درباره اهل بیت علیهم السلام هستن. البته این داستان رو ظاهرا برخی منبری های معروف نقل کردن اما واقعیت اینه که برای پذیرش یه باور، نه نقل نویسنده معتبر کافیه نه نقل فلان منبری؛ بلکه نیاز به دلیل از سیره اهل بیت علیهم السلام هست. دو جور میشه به این داستان پرداخت: اینکه ساختگیه و به هیچ وجه در سیره ائمه معصومین علیهم السلام هدف وسیله رو توجیه نمی کنه و با این نگاه این داستان نه تنها تخیلی و دروغه؛ بلکه برخلاف سیره ایشانه. دلیلش هم ماجرای مناظره امام رضا علیه السلام با اون جمع غیر مسلمانه که مناظره تا اونجا پیش رفته بود که نزدیک بود به اسلام آوردن اون جمع؛ اما همین که صدای اذان اومد، امام برخاستند که برای اقامه نماز مناظره رو ترک کنند. اصحاب امام گفتن آقاجان نزدیکه اسلام بیارن؛ چند دقیقه ای نماز رو تاخیر باندازین تا کار به پایان برسه. اما امام نپذیرفتن. نگاه دوم اینه که امام برای هدایت افراد گناهکار با زمینه قوی، گاهی رفتاری داشتن که از نظر مؤمنین و اطرافیان عجیب بوده. مثل ماجرای یکی از سادات قم که شرابخوار بود و روزی برای حاجتی به خانه وکیل امام عسکری علیه السلام در قم رفت؛ ولی وکیل امام به او اجازه ورود نداد. وقتی وکیل، به سامرا خدمت امام مشرف شد، امام او رو راه نداد و عتاب کرد که چرا به اون فرد ولو گناهکار که از سادات بود اهانت کردی؟ وقتی به قم برگشت، سراغ اون فرد رفت؛ عذرخواهی کرد و ماجرا برخورد امام علیه السلام رو تعریف کرد. اون سید گناهکار منقلب شد و توبه کرد و از عابدان و زاهدان شد. در داستان «لوطی گری» هم(اگر حقیقت داشته باشه) میشه گفت امام چون علم داشتن که این فرد شراب نخواهد خورد و کرم امام باعث توبه و ترک دائمی گناه خواهد شد، اینگونه رفتار کردن. تتمه کلام اینکه معتقدیم خواب هرچند صادقه، حجت نیست و اعتقاد آور نخواهد بود. پ. ن: بزرگوارانی که این داستان رو نشر دادن، محبت کنن و این توضیحات رو هم ضمیمه بفرمایند. 📝 #رها_عبداللهی http://eitaa.com/joinchat/3364487185Ca303041715