نکته خوشبخت کیست؟! خانمی به پزشک مراجعه کرد و گفت: نمی دانم چرا همیشه افسرده ام و خود را زنی بدبخت می‌دانم. برای درمانم آقای دکتر چه دارویی سراغ دارید؟! دکتر قدری فکر کرد و گفت: تنها راه علاج شما این است که پنج نفر از خوشبخت ترین مردم شهر را پیدا کنید و از زبان آنها بشنوید که خوشبخت هستند. زن رفت و پس از گذشت چند هفته به مطب مراجعه کرد اما این بار اصلاً افسرده نبود. او به دکتر گفت: برای پیدا کردن آن پنج نفر، به سراغ پنجاه نفر که فکر می‌کردم خوشبخت ترین هستند رفتم اما وقتی داستان زندگی آنها را شنیدم، فهمیدم که خودم از همه خوشبخت ترم! 🌼آری، خوشبخت کسی است که دنبال جلب رضا و خشنودی الهی است، بابت آنچه که در زندگی دارد، شاکر است و برای آنچه که ندارد و یا کم دارد هرگز غصه نمی خورد و هرگز ناشکری و اعتراضی ندارد. می داند که خوشی‌ها و ناگواری های دنیا ناپایدارند و مانند ابر درگذرند. برای فرصت های فردا، به خداوند ایمان، توکل و امید دارد و باور دارد که خدای دیروز، امروز و فردا یکی است. بسیار شاکر و قانع است و باور قلبی دارد که خداوند خوب بلد است که نیکو و شایسته خدایی کند و خودش را در محضر و زیر ذربین الهی احساس می کند و همه‌ی امور خود را با میل به خدای حاضر خود واگذار می‌کند. خداوند را مالک و همه کاره‌ی دنیا می‌داند، خود را در دنیا مسافری در حال گذر می‌داند و حّبّ و لذایذ دنیا او را گول نمی‌دهند و در نتیجه از همه امور بندگی، زندگی، همسرداری و... لذت می برد. ✔️به زبان خیلی ساده تر خوشبخت و سعادتمند کسی است که: همه‌ی تلخی‌ها، ناگواری ها، کدورت های دیروز را راحت فراموش کند. امروز را غنیمت، یک فرصت طلایی و استثنایی و درسی برای بیداری و عبرت بداند، بدی های دیروزش را جبران و امروز خوبی هایش را بیشتر و جذاب تر کند. معلوم است که چنین فردی حبّ دنیا و هوای نفس خود را مهار و ادب کرده است و پا روی خواسته و تمایلات نامعقول خود گذاشته است و دیگر غم و غصه‌ی دنیا ندارد و دنیا هم برای او گلستان و بهشت خواهد بود و در دنیا با خداست و پادشاهی می‌کند. بدین خاطر است افرادی مانند حقیر با خوشبختی خیلی فاصله دارند و طمع و حلاوت خوشبختی را در بندگی و زندگی احساس نمی‌کنند و همه امور دنیا برای آنها تلخ و ناگوار است و از زمین و زمان‌ می‌نالند. 🍀 امام علی علیه السلام می‌فرمایند: خوشبخت كسى است كه از سرنوشت ديگران پند بگيرد و بدبخت كسى است كه فريب هوا و هوس خود را بخورد. 📚 نهج البلاغه خطبه‌ ۸۶ ri