روز نوشت‌های من
شعار هواداران هر تیم هر چقدر هم قوی باشد نیاز به هوادار دارد. یکی از اصلی‌ترین ‌فعالیت‌های هواداران در صحنه و بازی، تشویق کردن بازیکنان و مربیان تیم، و شعار دادن به نفع خودی و برعلیه تیم حریف است. هرچقدر این شعارها حماسی‌تر، هماهنگ‌تر، دسته جمعی باشد؛ اثرگذاری و شور انگیزی آن بین یاران را افزایش و استرس و ترس در بین تیم حریف را بیشتر می‌کند. امروز نبرد بین جبهه حق و باطل نظاره‌گر حضور پرشمار و پرشور جوانان، نوجوانان، کودک و پیر، مرد و زن هست، اما آنچه که کمتر دیده و شنیده می‌شود، است. مثلا در همین راهپیمایی اخیر در ۱۳ آبان مشاهدات خود بنده این بود که با وجود حضور پرشمار و کم‌نظیر و و ولی اکثریت، کمتر جواب شعارگو را می‌دادند. اکثریت پرچم ایران همراهشان نبود. اکثریت پلاکارد حاوی شعار همراهشان نبود. الآن یک بین‌المللی بین تیم انقلاب و مقاومت و کل استکبارجهانی صورت گرفته و ما هواداران حالا که در حضور داریم باید تیم خودمان را هم بلند فریاد بزنیم. اگر امروز به و به که دین رسول الله (ص) هست، برخی تماشاگرنماهای داخلی حمله و جسارت می‌کنند، اگر امروز به و هرکسی که بر تن دارد که و هست، اهانت و جسارت می‌کنند، اگر امروز به هرآنکس که چهره مذهبی دارد که و است، حمله می‌کنند، اگر امروز به و با که شعار بزرگ بانوی اسلام، بانوی جوان شهید که قبرش مخفی است، بی‌احترامی می‌کنند و از سر او می‌کشند، اگر امروز دست جانباز رهبرمان را تمسخر می‌کنند، هواداران تیم و و باید بیشتر از قبل با ، با ، با ، با و با تیپ مذهبی، با چفیه در سطح شهر و جامعه حضور پیدا کنند؛ تا هم مایه تشویق و انگیزه تیم خودی شود، هم موجب یأس و ناامیدی تیم حریف گردد. با امثال کارهای ، ، به و ایده‌های نو دیگر، تاکتیک‌ها و نقشه‌های تیم حریف را تار و مار کرده و نتیجه نهایی را به نفع خودمان رقم خواهیم زد. ✍مجتبی میرزایی @roozneveshthayeman
44 مشاهده