آيه شریفه ۱۴از سوره مبارکه " شوری    " تقدیم می گردد  اعوذ بالله من الشیطان الرجیم   وَمَا تَفَرَّقُوا إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى لَّقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَإِنَّ الَّذِينَ أُورِثُوا الْكِتَابَ مِن بَعْدِهِمْ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مُرِيبٍ ﻭ [ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻱ ﺩﻳﻨﻲ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ]ﻓﺮﻗﻪ ﻓﺮﻗﻪ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﮔﺮﻭﻩ ﻧﺸﺪﻧﺪ ، ﻣﮕﺮ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ [ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﻘّﺎﻧﻴّﺖ ﺩﻳﻦ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎﻱ ﺁﺳﻤﺎﻧﻲ ] ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺳﻮﻳﺸﺎﻥ ﺁﻣﺪ ، [ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﮔﻲ ﻭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ] ﺣﺴﺪ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻲ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩ ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﻓﺮﻣﺎﻧﻲ [ ﺑﺮ ﻣﻬﻠﺖ ﻳﺎﻓﺘﻨﺸﺎﻥ ] ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻌﻴﻦ ﭘﻴﺸﻲ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ، ﺑﻲ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻣﻴﺎﻧﺸﺎﻥ [ ﺑﻪ ﻧﺎﺑﻮﺩﻱ ﻭ ﻫﻠﺎﻛﺖ ] ﺣﻜﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﻭ ﻳﻘﻴﻨﺎً ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﺁﺳﻤﺎﻧﻲ [ ﻗﺮﺁﻥ ] ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻴﺮﺍﺙ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺗﺮﺩﻳﺪﻱ ﺳﺨﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ .(١٤) پیام ها و نکته ها آیه به عوامل تفرقه در دین اشاره دارد . چون یکی از دو رکن دعوت انبيای اولواالعزم عدم تفرقه در دین است و همه آنها روی این موضوع تبليغ کردند ،شاید این پرسش مطرح شود که پس سرچشمه این همه اختلافات مذهبی از کجاست ؟ قرآن می فرماید دانشمندان دنیا طلب و عوامل متعصّب و کینه توز دست به دست هم دادند و این اختلافات را بنیان نهادند،این آیه پاسخ روشنی است به آنها که می گویند مذهب در میان بشر اختلاف ایجاد کرده و خونریز ی های فراوانی در طول تاريخ به بار آورده است . اول : با وجود سفارش پيامبران به وحدت بازهم مردم اختلاف كردند. لا تَتَفَرَّقُوا ... وَ ما تَفَرَّقُوا ... دوم : بيشتر تفرقه‌هايى كه در دين پديد آمده است از جانب عالمان و دانشمندان است. تَفَرَّقُوا ... مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ‌ سوم : سرچشمه اكثر تفرقه‌ها حسادت و ظلم و فزون‌طلبى است. وَ ما تَفَرَّقُوا إِلَّا ... بَغْياً بَيْنَهُمْ‌ چهارم : دليل مهلت‌هاى الهى ربوبيّت اوست تا هر كس در سايه آزادى و فرصت، جوهره خود را نشان دهد. «سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ» پنجم : مهلت دادن يكى از سنّت‌هاى الهى است. «إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى» ششم : مهلت‌هاى الهى تا زمان معيّنى است. «إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى» هفتم :شكى كه همراه با سوءظنّ باشد، شك مخرّب است. «لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ»