هر گونه تربيتى كه با دست خودم تحقق نگيرد و با انتخاب من همراه نباشد، در واقع مسخ كردن من و نفى كردن من حساب مى‌شود. و اين است كه تربيت‌هاى تلقينى و تقليدى و تحميلى و سنتى ارزش نخواهند داشت، حتى ضد ارزش هستند و عامل نفى انسان و آخر سر هم باعث عصيان و طغيان او. اين درست نيست كه ديده‌هاى خود را نقّالى كنيم و از عشق خود حرف بزنيم و يا ديگران را بغل كنيم و يا بر يقين خود پافشارى كنيم و سوگند بخوريم؛ چون يقين هر كس در درون اوست،به ديگران نمى‌رسد. مگر هنگامى كه نشان بدهيم كه چگونه و از كجا به اين يقين رسيده‌ايم و به اين روش دست يافته‌ايم و با چه كليدها و ملاك‌هايى حركت كرده‌ايم. کتاب مسئولیت و سازندگی صفحه 39 🌓 روشنا 🆔 https://eitaa.com/roshana_ir 🆔 https://rubika.ir/roshana_ir