🔅 اگر می‌خواهی شادمانی‌ات پايان‌ناپذير شود، آن را به ديگران ببخش. هر قدر كه ممكن است! و هرگز به اين نينديش كه آيا طرف مقابل شايسته‌ آن است يا نيست. اين‌ها ملاحظات اشخاص آزمند و انسان‌های خسيس هستند. 🔅 كسی كه می‌خواهد از خود ببخشد هرگز به اين فكر نمی‌كند كه آيا طرف مقابل شايسته است يا خير چه اهميتی دارد...؟ اصل قضيه بخشيدن است. همين كه تو آماده بخشيدن به ديگران باشی كافی است. 🔅 شكرگزار باش كه او به تو اجازه می‌دهد شادی‌ات را با او شريک شوی. بخشيدن شادمانی به ديگران، همان عشق است و از راه عشق است كه شادمانی رشد می‌يابد. 🔅 هرقدر بيشتر عشق بورزی، شادمان‌تر می‌شوی. هرقدر بيشتر شادمان شوی،‌ بيشتر عشق می‌ورزی. اين دو يكديگر را تقويت می‌كنند و در اين ميان تو به وجودی منسجم و يكپارچه تبديل می‌شوی. @roshanaie_momenie