سجده بر تربت امام حسين ع سجده، نهايت خضوع و خشوع انسان در پيشگاه خداي بي همتا است. فرماني است از جانب او كه در نمازها اين خضوع خاصّ را بر خاك و آنچه از آن رويد و خوردني و پوشيدني نباشد، به جا آوريم. كسي كه معناي عبوديت را دريافته باشد و خود را بنده ي حق تعالي بداند، هيچگاه در مقابل دستورهاي او چون و چرايي نمي كند. حال اگر اثبات شود كه او دوست مي دارد اين سجده بر خاك قبر سرور و سالار شهيدان حضرت ابي عبدالله الحسين عليه السلام باشد، آيا اين منافاتي با عبادت نمازگزار دارد؟ يا اين كه تأكيد مي كند: من در اين جهت نيز از خويشتن اختياري ندارم، هر آنچه مولا بپسندد من نيز مي پسندم. پس اين نيز خضوع ديگري در ساحت قدس او و در پيشگاه اولياي او است.