دلم هوای تو کرده شه خراسانی چه می شود که بیایم حرم به مهمانی دلم ز کثرت زشتی بریده آقاجان عنایتی که بیایم، تویی که درمانی مرا و گریه شبی در حریم تو کافی است رفیق گریه ی من، گریه های طوفانی رفیق مایی و حالی ز ما نمی پرسی تو در بهشتی و ما هم اسیر و زندانی تمام آنچه که دادی مرا، ز کف دادم ببین که دشتِ پر از گل شده، بیابانی چه می شود که قیامت بگویم این جمله دلم هوای تو کرده «شه خراسانی»