🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷🍃🌷 ✔️تفسیر آيه ١٠٤ سوره توبه : 🔳 از آنجا كه بعضى از گنهكاران مانند متخلّفان جنگ تبوک به پيامبر «صلّى اللّه عليه و آله» اصرار داشتند كه توبۀ آنها را بپذيرد در اين آيه به اين موضوع اشاره مى‌كند كه پذيرش توبه، كار پيامبر نيست. «آيا آنها نمى‌دانند كه تنها خداوند توبه را از بندگانش مى‌پذيرد» (أَ لَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ). 🔳نه تنها پذيرندۀ توبه اوست، بلكه «زكات و يا صدقات ديگرى را (كه به عنوان كفّارۀ گناه و تقرّب به پروردگار مى‌دهند) نيز خدا مى‌گيرد» (وَ يَأْخُذُ الصَّدَقاتِ). شکّ نيست كه گيرندۀ زكات و صدقات يا پيامبر «صلّى اللّه عليه و آله» و امام «عليه السّلام» و پيشواى مسلمين است و يا افراد مستحقّ، ولى از آنجا كه دست پيامبر و پيشوايان راستين و افراد مستحقّ دست خداست، گويى خداوند اين صدقات را مى‌گيرد. در روايتى كه از پيامبر «صلّى اللّه عليه و آله» نقل شده مى‌خوانيم: انّ الصّدقة تقع فى يد اللّه قبل ان تصل الى يد السّائل؛ «صدقه پيش از آن كه در دست نيازمند قرار بگيرد به دست خدا مى‌رسد» ! حتّى در روايتى تصريح شده كه همۀ اعمال آدمى را فرشتگان تحويل مى‌گيرند جز صدقه كه مستقيماً به دست خدا مى‌رسد. 🔳و در پايان آيه بار ديگر به عنوان تأكيد مى‌فرمايد: «و خداوند توبه پذير و مهربان است» (وَ أَنَّ اللّهَ هُوَ التَّوّابُ الرَّحِيمُ). 📗برگزیده تفسیر نمونه https://eitaa.com/basijnewsirzarand