روزنه
روزنه
#بازتاب @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 🔹اشاره بعد از انتشار یادداشت روزنه با عنوان «یادکردی از زعیم عظمای تشی
باز هم و جنجال‌نوشت‌های بی‌مایه 🔻🔻🔻 روز گذشته به مناسبت ارتحال عالم جلیل القدر یادداشتی در کانال روزنه منتشر شد که مثل همیشه به مذاق برخی به ویژه خوش نیامد و در گروه های خود به تفصیل علیه آن سخن به میان آوردند. در این میان هم در برخی محافل دست به دست شد که گرچه موازین را نداشت ولی اغلاط تاریخی آن قابل بررسی است: ۱. اتفاقی که در قضیه اصلاح حوزه اتفاق افتاد و برخی اعضای هیئت اصلاح را رنجاند و روزنه به آن اشاره کرد؛ سعایت برخی اطرافیان و نفوذی‌های بیت آیت‌الله بروجردی رحمه الله بود آنان به هیئت اصلاح تهمت زده بودند که اینان به دنبال تکثر و تضعیف مرجعیت‌اند (موانع نوگرایی در حوزه علمیه قم در زمان زعامت آیت‌الله بروجردی، سروری، رسول جعفریان، صص۴۶-۴۷، به نقل از دوانی،مفاخر اسلام ج۱۲ ص۱۹) و از آن‌جا که مبنای آیت‌الله بروجردی حفظ قدرت مرکزی مرجعیت بود متأسفانه آن سعایت کارگر افتاد و روند متوقف شد. نکته حاشیه این‌که نوشته ناقد در این زمینه خالی از طعن و کنایه به امام و شیخ مرتضی حائری نبود. از آن‌جا که طعن و کنایه بی‌جا ریشه در بیماری‌های معنوی دارد و قابل پاسخ‌گویی نیست از کنار آن عبور می‌کنیم؛ « في قلوبهم مرض فزادهم الله مرضا » ۲. آیت الله بروجردی اسن و از نظر حوزوی اقدم از مراجع ثلاث بوده٬ بعنوان نمونه آیت الله خوانساری شاگرد آیت الله بروجردی بوده اند. لذا آقای شریعتمداری که قبل از ورود به قم در تبریز رساله چاپ کرده بود٬ علی رغم مرجعیت بالفعل دو طبقه قبل از خود٬ بدین امر مبادرت کرد که خلاف سیره سلف صالح و خصوصا آیت الله بروجردی در بود. ۳. در یادداشت روزنه آمده بود که امام قدس سره در زمان مرجعیت آیت‌الله بروجردی رحمه‌الله بعد از زعیم؛ را داشتند که این صحبت مستند به اسناد تاریخی است. جالب این‌جاست که این نکته از دید مأموران پهلوی هم مخفی نمانده به گونه‌ای که رئیس دایره امنیت و مذاهب سرهنگ قلقسه در گزارش مورخ ۲۲ اسفند ۱۳۳۵ ؛ پس از حضور یک ماهه در شهر قم تعداد شاگردان امام خمینی قدس سره را حدود ۵۰۰ نفر عنوان کرد که پرشاگردترین درس پس از آیت‌الله بروجردی محسوب می‌شد. (نهضت امام خمینی٬ ج۱ ص۱۲۳۶-۱۲۳۷ سند۸و۹) امام با چنین موقعیتی٬ پنج سال بعد و در روزهای پس از ارتحال زعیم قم٬ نه تنها گامی در جهت مرجعیت خود برنداشت٬ بلکه اطرافیان را نیز از اقدام به نفع خود منع نمود.(بنگرید به خاطرات شهید محلاتی) ۴. بر خلاف میل پروژه تحریفی ، آیت‌الله بروجردی معتقد به ولایت فقیه و کاملا مبارز و انقلابی بود و علت اصلی حمایت امام از مرجعیت عامه ایشان هم همین بود. (نهضت امام٬ ج۱، ص۱۰۹) ۵. آیت‌الله بروجردی در کلمات خود اظهار می‌داشت که «من هرگز در قبال خلاف‌کاری‌ها و قانون‌شکنی‌های دستگاه حاکمه ساکت نمی‌نشینم» و علت دستگیری ایشان در مرز خسروی نیز نامه‌ای بود که ایشان از آیت‌الله سیدابوالحسن اصفهانی و مرحوم نائینی گرفته بود نامه‌ای که هدف از دریافت آن به قیام علیه حکومت پهلوی بود.(سلوک سیاسی آیت‌الله بروجردی، علی نقی ذبیح‌زاده، ج۱۲، ص۱۷. به نقل از: علوي طباطبائي، خاطرات زندگاني آيت الله بروجردي، تهران، اطلاعات. ۱۳۴۱) علی رغم درج این گزاره تاریخی در منابع معتبر٬ حال آقای ناقد چگونه از دریافت منبع ناتوان بوده مطلب دیگری است. ۶. نکته‌ای که ناقد از آن غفلت(شاید هم تغافل) نموده این نکته است که آیت‌الله بروجردی با تمام این اوصاف به واسطه سم‌پاشی اطرافیان و و کارشکنی های مختلف٬ شرایط اجتماعی و سیاسی را برای مهیا ندید و عملا نتوانست در مسیر اندیشه عمیق سیاسی خویش گام بردارد٬ و صحنه مبارزه را به گونه‌ای دیگر دید و کلمات دقیق امام خمینی و مقام معظم رهبری نیز ناظر به همین مطلب بوده است. ۷. بنابراین آیت‌الله بروجردی هیچ‌گاه آن‌گونه که این آقایانِ سکولار می‌خواهند، غیرانقلابی نبوده و مبانی متقن فقهی ایشان نیز این اجازه را به آن عالم پایبند به موازین نمی‌دهد چراکه علمای اصیل و برجسته تشیع همواره از ائمه خود علیهم‌السلام اجمعین مشق را آموخته‌اند و با وجود تفاوت‌ها روشی و منشی همگی در این مسیر فداکاری‌ها نموده‌اند. نکته پایانی این‌که این بزرگوار که علی الظاهر در کسوت سخنگوی نوشریعتمداری‌ها٬ دست به قلم شده٬ باید پاسخ دهد که سردمداران این جریان چرا بر خلاف سیره سلف صالح٬ به و روی آورده اند؟ چرا بر خلاف سیره زعیم سابق تشیع حضرت آیت‌الله بروجردی به دنبال تکثر و اند؟ و چرا سعی دارند آن و را هم‌چون خود و هم‌مشربان‌شان سکولار بنمایانند؟ آیا آخرت را فراموش کرده‌اند؟ @rozaneebefarda
802 مشاهده